Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Τα διαμάντια της ελληνικής αθλητικογραφίας...

Προτού αφήσουμε το Μουντιάλ οριστικά στο παρελθόν και μιας και η ζέστη είναι αφόρητη στο κλεινόν άστυ, λέω να χαλαρώσουμε λίγο και να αναφερθούμε σε ένα θέμα λιγάκι πιο ανάλαφρο...Πόσο ανάλαφρο θα μου πείτε μπορεί να είναι θέμα, όταν άπτεται της τσέπης των Ελλήνων πολιτών, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...Το θέμα λοιπόν στο οποίο θα αναφερθούμε σήμερα, δεν είναι άλλο από τους σχολιαστές της ελληνικής δημόσιας τηλεόρασης στο παγκόσμιο κύπελλο, επικεντρώνοντας στα δύο ιερά τέρατα της ελληνικής δημοσιογραφίας και αναφέρομαι φυσικά στον ανυπέρβλητο Παύλο Παπαδημητρίου αρχικά, αλλά κυρίως στον μεγάλο αυτό μέντορα της ελληνικής δημοσιογραφίας, στον πρύτανη του σχολιασμού, στη μυθική αυτή φωνή που ακούει στο όνομα Αλέκος Θεοφιλόπουλος...Δύο φωνές, που επισκίασαν κάθε άλλο δημοσιογράφο σε αυτό το σαφάρι του Μουντιάλ...Ο πρώτος επειδή περιέγραψε τους αγώνες της Εθνικής μας ομάδας και ο δεύτερος επειδή ήταν ένας από τους λίγους εκεί απεσταλμένους και ως εκ τούτου περιέγραψε τα πιο σημαντικά παιχνίδια, του τελικού συμπεριλαμβανομένου..Για να μην παρεξηγηθώ, πιθανώς να υπάρχουν και κάποιοι που να τους βρίσκουν καλούς, γούστα είναι αυτά...Πιθανώς επίσης και εγώ να παρασύρομαι από το γεγονός, πως επειδή θεωρώ πως γνωρίζω αρκετά περί τα ποδοσφαιρικά εξασκώ σκληρή κριτική...Anyway, με στυλ χιουμοριστικό ξεκινάμε την περιγραφή του αγώνα...
Τον περίφημο Πουρουπουπού, οι περισσότερο μυημένοι τον θυμούνται από τα χρόνια του Άλφα και του Αντ1, να περιγράφει αγώνες τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά ιδίως εγχώριου πρωταθλήματος και συνήθως της αγαπημένης του ομάδας...Οι περισσότεροι τον γνώρισαν μέσα από την κακοποιημένη Αθλητική Κυριακή, όπου σαν σοβαρός πρωταγωνιστής προσπαθούσε να κάνει καλά τον μακεδονομάχο Γιώργο Μίνο, και τους υμνητές παλαιμάχους των 3 μεγάλων του κέντρου...Πάντα με το ίδιο στυλ...Με την τσιριχτή φωνή, το γρήγορο τέμπο και τις περίπου 1,5 εκατομμύριο λέξεις το λεπτό...Μιλάει, μιλάει, μιλάει και δε σταματά με τίποτα και όπως πολύ εύστοχα έχει πει ο Γεωργίου, για να αντέξεις χρειάζεσαι Depon για ελέφαντα τουλάχιστον...
Όμως στο Μουντιάλ έδωσε ρέστα, με θανατηφόρες ατάκες και ρεσιτάλ αγάπης για την πατρίδα και την ποδοσφαιρική της ομάδα...Στο ματς με την Κορέα ξεφυσούσε και έλεγε συνεχώς: κρίμα κρίμα..Έφταναν όμως 10 λεπτά υποτυπώδους μπάλας από τους διεθνείς μας για να πάρει ο Παυλάρας τα πάνω του και να φωνάζει λες και δε χάναμε 2-0...Το αποκορύφωμα όλων είναι το ματς με τη Νιγηρία, που έφερε την πρώτη και μοναδική νίκη του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος..Τι επιφωνήματα, τι άναρθρες κραυγές, τι υπερβολές...Ποιος ξεχνά τις ατάκες του...Όχι Φάνη...Πίεσε Αλέξανδρε, Διώξε μακριά τη μπάλα Σωτήρη...Κράτησε τη μπάλα και μη βιάζεσαι Γιώργο..Πιο πολλές εντολές έδωσε ακόμα και από τον ίδιο το Γερμανό...Ή ποιος ξεχνά την επίκληση του προς την Παναγία, στη μεγάλη διπλή ευκαιρία των Νιγηριανών με Γιακούμπου και Ομπάσι; Επικές στιγμές...Μάλιστα έτσι από διαστροφή δε σας κρύβω πως το ίδιο βράδυ κάθισα και ξαναείδα το ματς σε επανάληψη στην ΕΤ3, μόνο και μόνο για να απολαύσω ξανά, τις ατάκες του Πουρουπουπού, που ενδεχομένως είχα χάσει κατά τη ροή του συγκεκριμένου αγώνα...Τόσο μεγάλο σόου έδωσε, που πολλοί είναι αυτοί που στενοχωρήθηκαν όχι για τον αποκλεισμό καθ' αυτό της Ελλάδας, όσο για το ότι χάσαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε λίγες τζούρες ακόμη από τον Παύλο....Ήταν ο μοναδικός ο οποίος δεν άφηνε τις βουβουζέλες να κάνουν παιχνίδι, καθώς τις υπερκάλυπτε με την ακατάσχετη λογοδιάρροια του και τις φωνές κάθε τρεις και λίγο...Στην ακόλουθη διεύθυνση θα βρείτε το ξέσπασμα του Γιώργου Γεωργίου μετά το ματς της Εθνικής μας με αντίπαλο τη Νότιο Κορέα, και όποιος το δει, δε μπορεί παρά να συμφωνήσει απόλυτα μαζί του... Κλικάρετε λοιπόν στο : http://www.youtube.com/watch?v=1HHOSNq7K3U
Ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος είναι από άλλο ανέκδοτο...Ή για να ακριβολογώ, είναι ο ίδιος αυτός που δημιουργεί το ανέκδοτο...Ότι και να περιγράφει, από αδιάφορο αγώνα Β Εθνικής, ως στίβο και από τελικό Μουντιάλ ως τζούντο είναι πάντα ίδιος και απαράλλαχτος..Πάντα παίρνει το μέρος του πιο αδυνάτου, πάντα τον υποστηρίζει απροκάλυπτα, πάντα κάνει τον έξυπνο και τον ξερόλα, πάντα βάζει την κασέτα με τις στάνταρ ατάκες να παίζει πάντα ο ίδιος...Μοιάζει να ζει στο δικό του κόσμο, για αυτό και όταν περιγράφει τα ματς λέει άλλα αντ' άλλων...Θέλετε απτά παραδείγματα; Είπαμε για παράδειγμα πως οι βουβουζέλες ήταν ενοχλητικές, αλλά η συνεχής ειρωνική μνεία τους από τον Αλέκο, ενοχλούσε ακόμη περισσότερο...Κάθε φορά πού ο εμφανώς ανέτοιμος Φερνάντο Τόρες αδυνατούσε να τελειώσει μια φάση, ο αγαπημένος σπίκερ όλων των Ελλήνων επαναλάμβανε μονότονα, πως ο Τόρες αν δεν του κάτσει η πρώτη φάση, τότε δεν του πάει καλά το παιχνίδι ατάκα που πρέπει να την ξεστόμισε πάνω από 20 φορές, ή τουλάχιστον τόσες την άκουσα εγώ...Συνεχίζουμε...Έτσι και είχε περάσει το πρώτο εικοσάλεπτο και το εκάστοτε φαβορί δεν είχε πάρει κεφάλι στο σκορ, τότε ο Αλέκος ασκούσε δριμεία κριτική...Τι κι αν το γκολ ερχόταν πχ 2-3 λεπτά αργότερα, απλά η σκληρή κριτική μετατρεπόταν σε διθύραμβο....Δεν χρειάζεται να αναφέρω περισσότερα γενικά πράγματα για τον Αλέκο Θεοφιλόπουλο και τα πεπραγμένα του στο Μουντιάλ...Αρκεί πιστεύω, να παραθέσω κάποιες από τις παροιμιώδεις του ατάκες που ακούστηκαν στα σπίτια όλων των Ελλήνων από τη φωνή αυτή κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου:
-Ματς Ιταλία-Σλοβακία...Προς το τέλος του ματς, ο σκηνοθέτης ζουμάρει σε έναν Ιταλό φίλαθλο που φορά μια στολή σαν πανοπλία...Και ο Αλέκος αναφωνεί...Ο Ιταλός που θα του συνιστούσα να βγάλει τη στολή βγαίνοντας, γιατί θα τον πετύχουν οι Σλοβάκοι και θα χουμε δράματα...
-Ματς Ισπανία-Χιλή...Το αποκορύφωμα...Χιλιανός παίχτης χτυπά έναν Ισπανό και αποβάλλεται με δεύτερη κίτρινη...Η κάμερα δείχνει τον διαιτητή να κρατά την κόκκινη κάρτα και βγάζει και κάρτα με το όνομα του παίχτη..Αλλά ο Αλέκος φαίνεται πως μεριμνά και τυρβάζει για άλλα και δεν παίρνει χαμπάρι τι έχει γίνει...Του το σφυρίζουν μετά από κανένα δεκάλεπτο...Και τότε πετάει την ατάκα...Η Χιλή εδώ και 1 περίπου λεπτό αγωνίζεται με 10 παίχτες... Στο ίδιο ματς, η τακτική των δύο ομάδων να επιδοθούν σε πασούλες από τη στιγμή που τους βόλευε το αποτέλεσμα, κάνει έξαλλο τον Αλέκο, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ προτρέπει τους τηλεθεατές να αλλάξουν κανάλι...
-Σε ένα άλλο ματς από αυτά του πρώτου γύρου, ο Αλέκος είναι έξαλλος με τις βουβουζέλες, αλλά το προχωρά ακόμη περισσότερο και απευθυνόμενος στο δημοσιογράφο που ήταν δίπλα του, λέει το αμίμητο: Στο τέλος Ηλία, ο κόσμος που είναι νευριασμένος από τον ενοχλητικό ήχο της βουβουζέλας, θα κλείσει τη φωνή της τηλεόρασης και θα ησυχάσει και από τα δικά μας σχόλια...Ω της αυτογνωσίας δηλαδή...
-Βρισκόμαστε στον τελικό του τουρνουά και ο συμπαθής Αλέκος χαρίζει απλόχερα ένα ακόμη ρεσιτάλ...Ανεξάρτητα από το γκολ που πέτυχε ο Ινιέστα στην παράταση, όλη η υφήλιος αναγνώρισε πως ήταν ένας από τους κορυφαίους του ματς για την Ισπανία, που δημιουργούσε τα περισσότερα προβλήματα στην Ολλανδική άμυνα. Όλη η υφήλιος είπα; Γράψτε λάθος...Εκτός από τον Αλέκο που συνεχώς αναρωτιόταν γιατί δεν τον κάνει αλλαγή ο προπονητής του και που στο τέλος έλεγε πως εξιλεώθηκε με το γκολ για τη γενικότερη κάκιστη εμφάνιση του...Τι να μας πει και ο κακομοίρης ο Ινιέστα...Είναι απλά ένας από τα μικρά θαυματουργά ανθρωπάκια, όπως λέει και ο Αλέκος και τίποτε περισσότερο.
-Ματς Ισπανία-Παραγουάη...Ο Τσάβι Αλόνσο εκτελεί πέναλτι και σκοράρει...Η συντριπτική πλειονότητα όσων παρακολουθούν το ματς από τους δέκτες τους, καταλαβαίνει πως ο διαιτητής έχει διατάξει επανάληψη...Όλοι εκτός από τον Αλέκο...Λεπτομέρεια αυτός είναι στο γήπεδο και θεωρητικά πρέπει να αντιλαμβάνεται τα πράγματα γρηγορότερα και πιο άμεσα...Αλλά εκείνος το βιολί του...Είναι το 1-0 για την Ισπανία συνεχίζει να φωνάζει και παίρνει είδηση για το τι έχει γίνει μόλις όταν οι Ισπανοί γύρισαν πίσω και άρχισαν να διαμαρτύρονται..Στο ίδιο ακριβώς ματς φυσικά, ανεπανάληπτο και ιστορικό θα μείνει το λογύδριο του Αλέκου στο τέλος του αγώνα, όπου ξεκίνησε από το εσφαλμένα ακυρωθέν γκολ των Παραγουανών για να καταλήξει στα λαμόγια που τρώνε τις σάρκες των λαών και στην αδικία με την οποία είναι γεμάτη η ζωή μας...Όποιος δεν το έχει ακούσει, απλά δεν μπορεί να κατανοήσει το μεγαλείο.
-Η μακράν της δεύτερης όμως στιγμή του Μουντιάλ, δεν είναι άλλη από τον ημιτελικό Ισπανίας-Γερμανίας. Ο αγώνας ξεκινά και η περιγραφή του Αλέκου μοιάζει με τηλεγράφημα...Κάθε τρίτη λέξη, ένα στοπ καθώς υπήρχε πρόβλημα στον ήχο. Όλοι ενδόμυχα σκεφτήκαμε πως ο καλός Θεούλης θέλησε να μας προφυλάξει από τις εξυπνάδες του Αλέκου και από τις βουβουζέλες. Περίπου στο ημίωρο του αγώνα, διακόπτεται η ηχητική σύνδεση με το γήπεδο και την περιγραφή από το στούντιο τη συνεχίζει ο Πουρουπουπού. Μιλάμε για απόλαυση δύο αστεριών στην τιμή του ενός...Στο δεύτερο ημίχρονο επανέρχεται η φωνή του Αλέκου χωρίς διακοπές, αλλά δεν επανέρχεται μόνη..Από πίσω ακούγεται και η φωνή του Ανδρέα Ναούμη, του ανταποκριτή της ΕΡΤ στη Γερμανία, ο οποίος περιέγραφε το ματς για λογαριασμό λογικά του κρατικού ραδιοφώνου....Πείτε μου ειλικρινά με το χέρι στην καρδιά...Τέτοια μεγαλεία, που αλλού γίνονται;

Αυτά είχα σε γενικές γραμμές να καταθέσω, για τα όσα υπέστησαν τα αυτάκια μας όλον αυτόν το μήνα που διεξαγόταν το Παγκόσμιο Κύπελοοο στη Νότια Αφρική. Και για να προλάβω τυχόν αντιδράσεις, θέλω να ξεκαθαρίσω το εξής: Φυσικά και αναγνωρίζω την όλη δυσκολία που απαιτεί η δουλειά της περιγραφής ενός αγώνα, αλλά και το γεγονός πως απαιτείται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου να αναγνωρίζεις τα πάντα και συνάμα το όποιο λάθος σου το θυμούνται όλοι...Αλλά από την άλλη πλευρά, η ίδια η κρατική τηλεόραση έχει και άλλα στελέχη, νέους δημοσιογράφους και γνώστες του αθλήματος, οι οποίοι θα πρέπει και αυτοί κάποτε να βγουν στην πρώτη γραμμή και να καλύπτουν τα μεγάλα αθλητικά γεγονότα. Το να ακούμε τους ίδιους και τους ίδιους συνεχώς, καταντά βαρετό και ενοχλητικό, αφήστε που το επίπεδο του σπικάζ δεν είναι αντάξιο της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον πλανήτη...Αλλά θα μου πείτε, γούστα είναι αυτά...
υγ1 Σαν υστερόγραφο όλων των παραπάνω, παραθέτω το παρακάτω βίντεο, που αναδεικνύει τον Αλέκο που όλοι έχουμε αγαπήσει όλα αυτά τα χρόνια...Αυτή η ειρωνεία, η κουτοπονηριά, το κρύο χιούμορ και η αυστηρή κριτική αναδεικνύονται όλα,μέσα στα 43 δευτερόλεπτα που διαρκεί το βίντεο...Είναι τραβηγμένο από τον αγώνα Ιταλίας-Ολλανδίας του Euro 2008 και μας δείχνει πως η όλη κατάσταση διαιωνίζεται για χρόνια. Απίστευτο απόσπασμα και όποιος δεν το χει δει ποτέ, αξίζει...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου