Η καλύτερη 11άδα του Μουντιάλ εναλλακτικά...

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής ανήκει πλέον στο παρελθόν εδώ και λίγες ημέρες και τα πράγματα μοιάζουν να ξαναπαίρνουν τη φυσιολογική τους μορφή...Πέρασε ένας μήνας γεμάτος από ποδόσφαιρο (καλό ή λιγότερο καλό λίγη σημασία θεωρώ πως έχει..) και γεμάτος από φάσεις,γκολ,αναλύσεις αλλά και βουβουζέλες... Τελικά η Ισπανία αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια και μια σειρά από ποδοσφαιριστές έλαμψαν με την παρουσία τους στο χορτάρι και βοήθησαν τις ομάδες τους να ανέβουν όσο το δυνατόν ψηλότερα στην κατάταξη, ενώ μας προσέφεραν φοβερές στιγμές στο χορτάρι των γηπέδων της Νοτίου Αφρικής..Για την καλύτερη ενδεκάδα του τουρνουά, έχουν ήδη γραφτεί πολλά κείμενα..Η ίδια η Fifa ανακοίνωσε τη δική της και σχεδόν κάθε εφημερίδα και κάθε μέσο διεθνώς ανέδειξε τη δική του...Ήρθε λοιπόν και η σειρά του φτωχού συγγενή, να παραθέσει την καλύτερη ενδεκάδα..Ξεκαθαρίζω πως στη δική μου ενδεκάδα μην περιμένετε να δείτε συμβατικά ονόματα τύπου Βίγια, Σνάιντερ, Μίλερ, Ινιέστα ή Σβαινστάιγκερ...Αυτά τα γράφουν οι φωστήρες και οι επαΐοντες..Η δική μου ενδεκάδα απαρτίζεται από παίχτες φτωχούς συγγενείς, από ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας τα οποία πάντοτε πέφτουν μπροστά στους εκλεκτούς των χορηγών και των δημοσιογράφων..Το σύστημα είναι το πατροπαράδοτο 4-4-2 με ευθεία στο κέντρο και ξεκινάμε την ανάλυση με στυλ χιουμοριστικό και γιατί όχι ποιητικό...Και ο καθένας μπορεί να σχολιάσει αναλόγως...Συγχωρήστε μου κάποιες τακτικές ανορθογραφίες, καθώς για να συμπληρωθεί η ενδεκάδα κάποιοι παίχτες τοποθετήθηκαν σε διαφορετικές θέσεις από τις κανονικές τους. Στο κάτω κάτω, τέτοιες ανορθογραφίες έγιναν και γίνονται κατά κόρον από προπονητές μαθητευόμενους μάγους στην πλάτη εθνικών ομάδων και λαών...Πάμε λοιπόν...

Τερματοφύλακας

Η μπάλα με την οποία διεξήχθη το παγκόσμιο κύπελλο ήταν στην κυριολεξία ένα μπαλόνι και αυτό μπορούσε να το καταλάβει κάθε απλός θεατής ενός ματς από την τηλεόραση, και δεν υπήρχε ούτε ένας τερματοφύλακας που να μην εκτέθηκε από αυτή, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο...Των μεγάλων και πολυδιαφημισμένων ονομάτων συμπεριλαμβανομένων..Όμως κανείς δεν έκανε περισσότερα λάθη από αυτόν...Για την ακρίβεια σε κάθε στημένη φάση και σε κάθε σέντρα στην περιοχή ένιωθες πως το λάθος παραμονεύει...Ποιος ξεχνά το απευθείας φάουλ του Φορλάν,ή το γκολ που του έβαλε η Αυστραλία; Σαν φυσιογνωμία μου είναι εξαιρετικά συμπαθής, ενώ οι αντιδράσεις και οι αποκρούσεις του ήταν πάντοτε με στυλ...Αποκορύφωμα όλων είναι η ενστικτώδης απόκρουση του με το κεφάλι σε μια καραμπόλα από κόρνερ που εκτέλεσε η Ουρουγουάη απέναντι στην ομάδα του...Για όλους τους παραπάνω λόγους κατ'εμέ, καλύτερος τερματοφύλακας του απερχόμενου Μουντιάλ είναι ο 32χρονος τίμιος Γκανέζος γίγαντας που ακούει στο όνομα Ρίτσαρντ Κίνγκσον...

Αριστερό μπακ

Αν μου ζητούσαν να τον χαρακτηρίσω με μία και μόνο φράση, θα τον έλεγα ακούραστο μηχανάκι...Από τους ελάχιστους φουλ μπακ που έχουν απομείνει στο ποδόσφαιρο πλέον, μπορεί το ίδιο άνετα που κλείνει στην άμυνα για να γίνει τρίτο στόπερ να γίνει αριστερό εξτρέμ και να πλαγιοκοπήσει την αντίπαλη άμυνα ως το σημείο του κόρνερ...Κι αν δε με πιστεύετε ρωτήστε τη δεξιά αμυντική πλευρά των Γάλλων για το τι τράβηξε στο ματς της Γαλλίας με το Μεξικό...Στο Μουντιάλ αυτό, μας έδειξε και ένα ακόμη κρυφό του ταλέντο, το οποίο δεν είναι άλλο από το φαρμακερό του μακρινό σουτ...Για περισσότερες πληροφορίες μπορεί κανείς να απευθυνθεί στον Αργεντινό τερματοφύλακα Ρομέρο, ο οποίος εκείνο το βράδυ στους 16, έβλεπε κάθε τρεις και λίγο τη μπάλα να σφυρίζει γύρω από το κεφάλι του, ύστερα από σουτ των 35 μέτρων...Αναμφισβήτητα λοιπόν, η θέση του αριστερού μπακ ανήκει στον τίμιο εργάτη του ποδοσφαίρου, στο ακούραστο πνευμόνι της Εθνικής ομάδας του Μεξικού, ο οποίος φυσικά δεν είναι άλλος από τον συμπαθέστατο Κάρλος Σαλσίδο...

Κεντρικός αμυντικός

Η θέση του κεντρικού αμυντικού στην εθνική ομάδα της Ουρουγουάης είναι μια θέση που απαιτεί ειδικά προσόντα...Για να παίξεις εκεί δε μπορείς να είσαι "κυρία" κατά το κοινώς λεγόμενο στην ποδοσφαιρική διάλεκτο...Πρέπει να είσαι ηγέτης, δυναμικός, να δίνεις τα πόδια των αντίπαλων επιθετικών στο χέρι και να καθοδηγείς όλους τους άλλους, και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο της σελέστε πιο δυνατά από κάθε άλλον...Επίσης το να φοράς το περιβραχιόνιο του αρχηγού σε μια ομάδα που έχει ως φυσικό της ηγέτη το μεγάλο Ντιέγκο Φορλάν, είναι δείγμα ποιότητας και χαρακτήρα...Για όλους αυτούς τους λόγους, τη θέση δικαιωματικά καταλαμβάνει ο μεγάλος Ντιέγκο Λουγκάνο...Φυσικά δεν χρειαζόταν να δούμε το τωρινό παγκόσμιο κύπελλο για να ανακαλύψουμε την αξία του και το ταμπεραμέντο του..Όποιος δεν έχει δει τα ματς που κάνει χρόνια τώρα στη Φενερμπαχτσέ χάνει...Όποιος δεν τον έχει δει να καρφώνει με κεφαλιά στο γάμα όλη την άμυνα της Τσέλσι, επίσης...Τιμή και δόξα λοιπόν στο μεγάλο αρχηγό, έναν παίχτη που αν στον ημιτελικό δεν ήταν τραυματίας, τότε ίσως το κύπελλο να έβαζε πλώρη για τη Λατινική Αμερική...

Κεντρικός αμυντικός

Το Μεξικό ήταν μια ομάδα, η οποία αναμφίβολα πήρε τα φλας πάνω της, από τη στιγμή που κατανίκησε το φάντασμα της Γαλλίας και ζόρισε απίστευτα την Αργεντινή, προτού πέσει ηρωικά και ίσως άδικα...Σε ότι αφορά τα αστέρια της ομάδας αν κάνετε ένα γκάλοπ, είναι βέβαιο, πως όλοι θα σας μιλήσουν για τον Τζιοβάνι ντος Σάντος, το Φράνκο, τον Ερνάντεζ, το Βέλα, ή για την εμβληματική φυσιογνωμία του Κουατεμόκ Μπλάνκο...Όμως ο πραγματικός μαέστρος δεν είναι άλλος από τον ανυπέρβλητο Ράφα Μάρκες...Έναν παίχτη που εδώ και χρόνια αγωνίζεται ως βοηθητική λύση με μια τεράστια ομάδα σαν τη Μπαρτσελόνα, αλλά όταν φορά τη φανέλα με το εθνόσημο είναι ο πραγματικός ηγέτης...Αποτελεί κατά την άποψη μου μια περίπτωση αντίστοιχη με το Φορλάν...Είναι αυτός που κινεί τα νήματα σε άμυνα και κέντρο...Είναι ένας ιδανικός πλέι μέικερ αμυντικός, ο οποίος με την ίδια ευκολία που κάνει ένα σκληρό τάκλιν, θα φτιάξει παιχνίδι σαν δεκάρι και θα σκοράρει αν παραστεί ανάγκη...Ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες σαν αυτόν σπανίζουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και όλοι ελπίζουμε να καταφέρει να αντέξει και να είναι παρόν και στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο όταν θα βρίσκεται στη δύση της μεγάλης του καριέρας...

Δεξί μπακ

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στο παλκοσένικο του διεθνούς ποδοσφαίρου το 2002, στο Μουντιάλ που διοργανώθηκε στην πατρίδα του τη Νότια Κορέα, κυρίως επειδή είναι γιος του Μπουμ Κουν Τσα, του παλιού Κορεάτη διεθνή...Αρχικά φάνηκε να αποτελεί ποδοσφαιρικό ανέκδοτο...Μέχρι το φετινό παγκόσμιο κύπελλο, όπου ήταν η πραγματική αποκάλυψη της Κορέας...Στο ματς με την Ελλάδα, ήταν κατ' εμέ ο κορυφαίος του γηπέδου καλύπτοντας το δεξί άκρο της άμυνας...Αλλά και στα υπόλοιπα ματς, η απόδοση του κυμάνθηκε πάνω από το μέσο όρο της ομάδας του...Σήμα κατατεθέν το ασταμάτητο τρέξιμο του πάνω στην πλάγια γραμμή, ενώ χαρακτηριστικό του γνώρισμα το παθιασμένο του παιχνίδι που θυμίζει Λατινοαμερικανό και όχι Κορεάτη...Ήταν ο καλύτερος Νοτιοκορεάτης κατ' εμέ λοιπόν ο Ντου Ρι Τσα και η Σέλτικ δεν έχασε την ευκαιρία να του προσφέρει μια θέση στο ρόστερ της για την επερχόμενη σεζόν, εκτιμώντας τα προσόντα του και το πάθος του...

Αμυντικό χαφ

Ο συγκεκριμένος χαφ αποτελεί ένας από τους λόγους για τον οποίο ο Φορλάν αναδείχτηκε MVP, αφού ήταν αυτός που κάλυπτε αμυντικά το χώρο του κέντρου και δεν άφηνε μπαλιά να περάσει...Στα πρώτα ματς πολλοί γελούσαν με το σουλούπι παλαιστή, αλλά και το μικρό του ύψος, αλλά αυτός έδωσε πολλές απαντήσεις μόνο και μόνο από το γεγονός πως ήταν ένας από τους παίχτες της Ουρουγουάης που αγωνίστηκε και στα 7 γεμάτα 90λεπτα που αγωνίστηκε η σελέστε στο Μουντιάλ...Δεν ξέρω από που ξεφύτρωσε, αυτό που ξέρω όμως είναι πως αν δεν ήταν ποδοσφαιριστής θα ήταν σίγουρα πρωταθλητής της πάλης...Όχι επειδή μοιάζει πάρα μα πάρα πολύ στο Μιχάλη Ζαμπίδη...αλλά επειδή το σώμα του για κάτι τέτοιο προϊδεάζει..Και όσοι υποεκτίμησαν τις δυνατότητες του, το μετάνιωναν κάθε φορά που έπεφταν στο χορτάρι από ένα δυνατό μαρκάρισμα του...Το γεγονός πως αγωνιζόταν μέχρι πέρυσι στην ομάδα που υποστηρίζω στο πρωτάθλημα της Ουρουγουάης (Πενιαρόλ) τον κάνει ακόμη συμπαθέστερο...Όλα αυτά φυσικά για τον Εχίδιο Αρέβαλο Ρίος, ο οποίος με τη νέα χρονιά θα αγωνίζεται στη γειτονική Σαρδηνία με τα χρώματα της Κάλιαρι...

Κεντρικό Χαφ

Πρόκειται για το κλασσικό πρότυπο του ποδοσφαιριστή χαμάλη, που δίνει τα πάντα σε όποια θέση και να του ζητηθεί από τον προπονητή του...Στα περισσότερα ματς αγωνίστηκε στο κέντρο της εθνικής Ουρουγουάης, δίδυμο με τον Αρέβαλο..Στον ημιτελικό φάνηκε σε όλους παράξενο η επιλογή του Ταμπάρες να τον βάλει στα άκρα, ο ίδιος όμως αντεπεξήλθε απόλυτα με αυταπάρνηση και σε αυτό το ρόλο...Συναντά το πρότυπο του κλασσικού Ουρουγουανού σκληρού παίχτη με το κοντό κούρεμα και τα δυνατά μαρκαρίσματα, έως και αντιαθλητικά ενίοτε...Να πω την αλήθεια,δε μου φαντάζει ταιριαστό για έναν τέτοιο σκληροτράχηλο ποδοσφαιριστή να αγωνίζεται εδώ και χρόνια στην κλασσάτη Μονακό, αλλά όπως και να χει ο Ντιέγκο Πέρεζ ήταν και αυτός ένας από αυτούς που δημιούργησαν το κάστρο πίσω από τον Φορλάν και κατά την ταπεινή μου άποψη, ήταν και αυτός μια από τις αποκαλύψεις του τουρνουά...

Αριστερό Χαφ

Τον πρωτοείδα για την ακρίβεια την περασμένη σεζόν στο ματς της ΑΕΚ με την Μπενφίκα (1-0) το χειμώνα στο Ολυμπιακό στάδιο να μπαίνει ως αλλαγή, και θεώρησα πως ο προπονητής του πετά λευκή πετσέτα...Λίγους μήνες αργότερα αποτέλεσε μακράν τον καλύτερο Πορτογάλο ποδοσφαιριστή στο Μουντιάλ, έστω και αν αγωνίστηκε σαν αριστερό μπακ, ενώ η κανονική του θέση μοιάζει να είναι λίγο πιο μπροστά...Έπαιζε με άνεσή όλη την πλευρά και προκαλούσε συνεχώς ρήγματα στους αντιπάλους με τις προελάσεις του...Δικαιωματικά λοιπόν η θέση ανήκει στον Φάμπιο Κοεντράο, τον καλύτερο Πορτογάλο του Μουντιάλ, ίσως μαζί με τον γκολκίπερ...Μια Πορτογαλία, η οποία σε γενικές γραμμές παρουσίασε μια εικόνα από τα παλιά...Ξανά κλάταρε μπροστά στο μεγαλύτερο στοίχημα της, από τη στιγμή που πόνταρε στο μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό παραμύθι της Ευρώπης (ξέρετε σε ποιον αναφέρομαι) και πήρε το δρόμο για το σπίτι νωρίς...

Δεξί χαφ

Τον μάθαμε όλοι πριν λίγα χρόνια σαν το μεγάλο πολυβόλο της Φέγενορντ σε μια χρονιά που φόρτωσε τα δίκτυα των αντιπάλων στην Eredivisie με πάνω από 30 γκολ...Όταν πήρε μεταγραφή για τη μεγαλύτερη ομάδα της Αγγλία, πολλοί είπαν πως η ομάδα του βρήκε ένα λαμπρό γκολτζή...Περνώντας τα χρόνια, η θέση του μέσα στο γήπεδο άλλαξε άρδην και από κεντρικός επιθετικός έγινε παίχτης γραμμής, μη χάνοντας όμως εντελώς την επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα...Μέσα σε αυτά τα χρόνια, από παίχτης ορχήστρα μετατράπηκε σε ποδοσφαιριστή χρησιμότατο και υπάκουο εργαλείο στα χέρια του εκάστοτε προπονητή του...Τα χρόνια πέρασαν και μπορεί ο Ντιρκ Κάουτ να άλλαξε θέση μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όμως δεν άλλαξε ούτε η νοοτροπία του, ούτε ο χαρακτήρας του ούτε η διάθεση του για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο. Για όλα τα παραπάνω ο συγκεκριμένος αποτελεί τον καλύτερο Ολλανδό του τουρνουά, κατά την προσωπική μου άποψη...Δεν είναι Κρόιφ ή Ρέσενμπρικ, δεν είναι Φαν Μπάστεν ή Γκούλιτ, δεν είναι καν Ρόμπεν είναι όμως ένας αξιοπρεπέστατος και χρησιμότατος ποδοσφαιριστής, χωρίς ίχνος βεντετισμού πάνω του, έστω και αν κανείς μα κανείς δημοσιογράφος δεν μπορεί να αποφανθεί για το ποια είναι η σωστή προφορά του ονόματός του...

Επιθετικός

Η Ιαπωνία τα τελευταία χρόνια έχει κάνει άλματα προς τα εμπρός στο ποδόσφαιρο...Μάλιστα σε σχέση με τους υπόλοιπους Ασιάτες έχει τη δυνατότητα να παράγει ποδοσφαιριστές κλασάτους και αναγνωρίσιμους που γρήγορα παίρνουν μεταγραφή στα μεγάλα πρωταθλήματα...Πολλοί τέτοιοι παρέλασαν την τελευταία δεκαετία...Από τον Χιντετόσι Νακάτα, ως το Νακαμούρα και από τον Ιναμότο ως τον Ογκούρο...Καλύτερος όλων κατά την ταπεινή μου άποψη είναι ο Κεϊσούκε Χόντα...Οι πιο μυημένοι τον έχουν προ πολλού γνωρίσει, αφού ήταν ο πρωταγωνσιτής του αποκλεισμού της Σεβίλλης από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο περασμένο Τσάμπιονς Λιγκ...Οι υπόλοιποι τον έμαθαν τώρα για τα καλά...Εξαιρετικός τεχνίτης με πολύ καλό πόδι και το κυριότερο ποδοσφαιριστής με ευρωπαικό αέρα και ηγέτης που δε φοβάται την ευθύνη...Όποιος θυμάται την μεγάλη εμφάνιση της Ιαπωνίας απέναντι στη Δανία, δεν έχει παρά να παραδεχθεί πως ο Χόντα ήταν ο μαέστρος καιο καθοδηγητής της ομάδας του στο δρόμο για τους 16...

Επιθετικός

Δεν είναι κλασσικός επιθετικός και στο παγκόσμιο κύπελλο δεν σκόραρε καν...Είναι όμως μικρός και θαυματουργός και όταν κολλάει τη μπάλα στα πόδια του είναι δύσκολο να ανακοπεί και το απέδειξε στο τουρνουά αυτό...Όσοι παρακολουθούμε Καμπιονάτο, γνωρίζουμε τον παίχτη που βγάζει μάτια με τη φανέλα της Ουντινέζε, που δεν είναι άλλος φυσικά από τον Αλέξις Σάντσεζ...Μόλις 21 ετών και όμως τόσο θεαματικός, που είναι βέβαιο πως σύντομα θα παίξει σε μεγαλύτερο σύλλογο...Προσωπικά για μένα ήταν ο καλύτερος Χιλιανός ποδοσφαιριστής, από αυτούς που αγωνίστηκαν και αδιαφορώ για το αν δε σκόραρε καν...Μου φτάνουν και μου αρκούν, οι ενέργειες που είδα οι οποίες σε γεμίζουν ποδόσφαιρο...Είναι τέτοια η ποιότητα του, που είναι βέβαιο πως "κανείς δε θα ξεχάσει το σκοπό που παίζαν οι Χιλιάνοι", παραφράζοντας λιγάκι τη Θεσσαλονίκη του Νίκου Καββαδία...

Αυτή ειναι σε γενικές γραμμές, η ενδεκάδα που καταρτίζεται...Δεν ξέρω αν κατέβαινε αυτούσια, αν θα προχωρούσε στο τουρνουά...Αμφιβάλλω...Το σίγουρο είναι πως θα κατέθετε στο χορτάρι πάθος, αυταπάρνηση, μαγικές ενέργειες και δυνατά μαρκαρίσματα...