Ξεχασμένη Είδηση...

Κατ' αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσω πως έχω σταματήσει να παρακολουθώ ειδήσεις από το χαζοκούτι καθώς αισθάνομαι πως παρακολουθώ ότι συμφέρει το κάθε μέσο...Επομένως η ενημέρωση μου πηγάζει πλέον κυρίως μέσω internet όπου έχεις μια πληθώρα επιλογής και κυρίως από κάποια blogs, τα οποία τα θεωρώ τουλάχιστον μη κατευθυνόμενα, τουλάχιστον μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου...
Από ένα blog λοιπόν την περασμένη εβδομάδα αλίευσα μια είδηση που αναφερόταν στην αυτοκτονία ενός φαντάρου μέσα στη σκοπιά σε ένα στρατόπεδο του Έβρου. Φυσικά φαντάζομαι πως τα ηλεκτρονικά μέσα δεν αναφέρθηκαν όσο θα έπρεπε σε αυτό το γεγονός και αν το έκαναν, θα αφορούσε λόγους εντυπωσιασμού, καθώς πάντα ένα θέμα με αίμα πουλάει... Κάθισε όμως κανείς να αναρωτηθεί ποιες συνθήκες και ποια γεγονότα οδήγησαν τον ταλαίπωρο αυτόν άνθρωπο στο απονενοημένο διάβημα; Αντιθέτως όλα τα μέσα και ιδίως τα φιλοκυβερνητικά έκαναν σημαία την είδηση περί μείωσης της θητείας κτλ( Σημειωτέον, όταν ακούτε στα Μέσα για σενάρια μείωσης της θητείας, σημαίνει πως έρχονται εκλογές). Αλλά και πόσους από μας άραγε άγγιξε στ' αλήθεια αυτό το γεγονός ή μήπως όλοι σκεφτήκαμε τη γνωστή ρήση: Μακριά από τον κ..ο μας και όπου θέλει ας είναι!!Εμάς το βύσμα μας να είναι καλά...
Κάτι τέτοιες ώρες μου έρχονται στο μυαλό οι δικές μου στρατιωτικές αναμνήσεις από τη θητεία μου στον Έβρο και όσο κι αν ακουστεί ανατριχιαστικό μπορώ και καταλαβαίνω τα παιδιά που δίνουν ένα τέτοιο τέλος...Θυμάμαι χαρακτηριστικά αυτές τις μαύρες μέρες της ατέλειωτης μοναξιάς που σε έβαζε σε σκέψεις, σε αγρίευε και σε έκανε άλλον άνθρωπο...Φυλώντας σκοπιά με γεμάτη γεμιστήρα οπλισμένη, σκεφτόμουν τι έκανα λάθος και με έστειλαν εκεί...Τουλάχιστον είχα την τύχη να γνωρίσω πολλά αξιόλογα άτομα, η συζήτηση με τα οποία σε ξαλάφρωνε καθώς όλοι είχαμε τις ίδιες έννοιες...Επίσης θυμάμαι χαρακτηριστικά τρεις - τέσσερις περιπτώσεις παιδιών που δεν την πάλευαν και πήραν αναβολή. Και τέλος θυμάμαι το δάκρυ που έφυγε από τα μάτια μου αφήνοντας τη μονάδα την ημέρα που απολύθηκα. Δάκρυ ανακούφισης αλλά και συμπόνοιας σε αυτούς που έμεναν πίσω...
Αγαπητέ άγνωστε φίλε R.I.P. . Μπορεί για εσένα να μη δημιουργήθηκε κανένα group στο facebook, αλλά αυτός που βλέπει από εκεί ψηλά, πιστεύω πως καταλαβαίνει...