Εθνικό Ζητημα...

Τα εθνικά θέματα ομολογώ πως δεν είναι το φόρτε μου δηλαδή δεν αποτελούν πρωτεύον ενδιαφέρον για μένα για πολλούς και διαφόρους λόγους. Ο κυριότερος είναι ότι αισθάνομαι πως αποτελούν πεδίο για να δείξουν και να επιδείξουν κάποιο εθνοσωτήρες τον υποτιθέμενο πατριωτισμό τους προς άγρα ψήφων και άλλων συμφερόντων, αλλά και για άλλους λόγους που θα αναπτύξω αναλυτικότερα σε άλλο post. Σε γενικές γραμμές δεν αισθάνομαι έχθρα για κανέναν λαό, ούτε καν για τον τουρκικό με τον οποίο όντως μας χωρίζουν αλλά και μας ενώνουν αρκετά κατά την άποψη μου. Δικαιούμαι όμως να εκφέρω την άποψη μου για αυτά καθώς είμαι ένας από αυτούς που έχω δει Τούρκο στρατιώτη στα 10 μέτρα και να μας χωρίζει μονο το ποτάμι. Και φυσικά δεν ανήκω σε αυτούς που έχουν δει Τούρκο μόνο όταν παίζει η Γαλατασαράι, η η εθνική Τουρκίας (δεν αναφέρω τη Φενερμπαχτσέ διότι έχει στο ρόστερ της λίγους...!!!).

Μια είδηση που πέρασε λοιπόν στα ψηλά, είναι η επανεμφάνιση του καταζητούμενου από την Ιντερπόλ Τουρκοκύπριου δολοφόνου του Σολωμού Σολωμού ως υποψήφιου μάλιστα για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές του ψευδοκράτους. Φαντάζομαι ότι η συγκεκριμένη εμφάνιση στοχεύει σε ψηφοθηρικούς λόγους και κυρίως στους ακραιφνείς εθνικιστές...Κατανοώ την απραξία της διεθνούς κοινότητας, την έχω συνηθίσει πλέον Αυτοί έχουν μάθει να εξαντλούν την αυστηρότητα τους σε κάποιους Μιλόσεβιτς, Κάρατζιτς, Σαντάμ (ίσως και δικαίως), αλλά όταν τα θέματα αφορούν τους εξ' ανατολών γείτονες κάνουν την πάπια και σωπαίνουν,αυτή είναι δυστυχώς η τραγική αλήθεια...Με το γεγονός αυτό φυσικά καταλύεται κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και έννομης τάξης, αλλά αυτό που με ενοχλεί εμένα ιδιαίτερα είναι το ακόλουθο...

Ακούσατε μήπως κάποιον Έλληνα πολιτικό να αναφερθεί στο θέμα...Αν αναφέρθηκε έστω και κάποιος με χαρά να το πληροφορηθώ,έστω κι αν έγινε για την ψήφο...Γιατί τόση σιωπή; Ούτε ένα διάβημα,ούτε μια διεθνής διαμαρτυρία; Ξέχασα, ασχολούνται άπαντες με τις δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά τους και έχουν ξεχάσει όλα τα υπόλοιπα.

Σσσσςς...κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε κανέναν....!!!

Δεν πειράζει...τα παλικάρια δεν πονάνε...άλλωστε όπως λέει πολύ εύστοχα και ο ποιητής...:

Όσοι με το Χάρο έγιναν φίλοι...με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη...

Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι...πάντα γελαστοί και γελασμένοι...