Στιγμές μνήμης από τα Παγκόσμια Κύπελλα...

Λίγες μόνο ώρες προτού δοθεί το εναρκτήριο λάκτισμα και σε αυτό το Μουντιάλ και το μυαλό του φτωχού συγγενή έχει πλημμυρίσει με εκατοντάδες αναμνήσεις από τα προηγούμενα Μουντιάλ, που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω, αλλά και από τα παλιότερα φάσεις από τα οποία έχω παρακολουθήσει πολλές σε βίντεο...Πάμπολλα γκολ, μαγικές ενέργειες, χαμένες ευκαιρίες, παράξενες συμπεριφορές, έντονα συναισθήματα, στιγμές χαράς λύπης και συγκίνησης, δυνατές μονομαχίες όλα αυτά μαζί ανάμικτα σε ένα τουρνουά του ενός μήνα, όπου τα συναισθήματα εναλλάσσονται συνεχώς και εκεί που το παραμικρό λάθος μπορεί να στείλει την ομάδα πρόωρα σπίτι της, χωρίς δεύτερη ευκαιρία...Στο κατώφλι λοιπόν της έναρξης της διοργάνωσης του Παγκοσμίου Κυπέλλου, έρχονται στο μυαλό μου θύμησες και γεγονότα τα οποία είναι ανεξίτηλα χαραγμένα στην ποδοσφαιρική μου μνήμη...

Μύρισε Μουντιάλ λοιπόν φίλοι μου...Και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, σύμφωνα με τις προσωπικές μου αναμνήσεις και εντυπώσεις, Μουντιάλ είναι...

--Η γλυκιά αναμονή για το εναρκτήριο ματς της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και η παράξενη αισιοδοξία που είχαμε όλοι για νίκη απέναντι στην Αργεντινή, η οποία άνοιξε το σκορ μόλις στο 2΄ και ευτυχώς σταμάτησε στα 4...

--Η αισιοδοξία που υπήρχε και στο δεύτερο ματς τότε...Έλα μωρέ, ποια Βουλγαρία τώρα...Και πάλι 4 έγραψε το κοντέρ, αν και τα δύο πρώτα ήταν με πέναλτι...

--Η μεγάλη παράσταση του Ντιέγκο στο Μεξικό το 86 όπου κατανίκησε τους πάντες σχεδόν μόνος του...

--Το απίστευτο σλάλομ του Μαραντόνα, αλλά και το περίφημο γκολ με το χέρι του Θεού, που διαμόρφωσαν το τελικό Αργεντινή Αγγλία 2-0 και έστειλαν τους Άγγλους για χόρτα...Να φανταστείτε πως ο Τέρι Μπούτσερ ακόμη βλέπει στο όνειρο του να κυνηγάει τον Ντιέγκο, ενώ ο Πίτερ Σίλτον ψάχνει να βρει πως κατέβηκε η μπάλα από τον αέρα...

--Το κατ' εμέ χάιλαιτ της καριέρας του Πελέ, που ήταν ένα σουτ που πήγε άουτ...Δεν θυμάμαι με ποιον αντίπαλο έπαιζε η Βραζιλία, μόνο θυμάμαι τον Πελέ να αφήνει τη μπάλα να περνάει από τη μια πλευρά του τερματοφύλακα και ο ίδιος από την άλλη και να σουτάρει δίπλα από το δοκάρι...Όποιος δεν το χει δει, απλά μαγικό...

--'Η απόκρουση του αιώνα' όπως ονομάστηκε αυτή του Γκόρντον Μπανκς στην κεφαλιά του Πελέ...

--Η μεγάλη παράσταση της τεράστιας Ουρουγουάης του Σκιαφίνο, η οποία πήρε το κύπελλο το 1950 μέσα σε ένα κατάμεστο Μαρακανά με 200 χιλιάδες Βραζιλιάνους, οι οποίοι μετά το ματς αυτοκτονούσαν κατά συρροή...

--Το περίφημο γκολ του Τζεφ Χαρστ στον τελικό του 1966, για το οποίο κανένας δε μπορεί να αποφανθεί αν η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή ή όχι...Αλλά ας σοβαρευτούμε..Και εγώ αντιπαθώ την ομάδα της Γερμανίας, αλλά ας πούμε την αλήθεια...Η μπάλα δεν πέρασε ποτέ...

--Ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι στον τελικό του 82, ο οποίος έγινε χάιλαιτ για πολλές αθλητικές εκπομπές ανά τον κόσμο, ο οποίος πανηγυρισμός επαναλήφθηκε το 2006 από το Φάμπιο Γκρόσο...

--Η ξανθιά χαίτη του Κλαούντιο Κανίγια...

--Το ανεξήγητο μπλακ άουτ του Ρονάλντο στον τελικό με τη Γαλλία το 98, το οποίο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια των Μουντιάλ...

--Η μεγάλη παράσταση του Αργεντινού τερματοφύλακα Γκοικοετσέα στο Μουντιάλ της Ιταλίας το 90, όπου έπιανε όλα τα πέναλτι με αποκορύφωμα τις αποκρούσεις του στον ημιτελικό απέναντι στην Ιταλία...
--Το one man show του Ρομπέρτο Μπάτζιο, που ενώ οδήγησε την Ιταλία μόνος του στον τελικό το 1994, έμελλε να γίνει ο μοιραίος παίχτης αστοχώντας στο πέναλτι...Τέσσερα χρόνια μετά, στο ματς με τη Χιλή, ο ίδιος παίχτης ξαναπήρε την ευθύνη και σωστά μαντέψατε...η μπάλα πήγε στα δίχτυα...

--Η ατέρμονη συζήτηση για τα δεκάρια της εθνικής Ιταλίας, για το ποιος είναι καλύτερος και για το αν χωρούσαν δύο μαζί στην ενδεκάδα...Ρομπέρτο Μπάτζιο, Ντελ Πιέρο, Τότι...Μην τσακώνεστε...για μένα από τους παραπάνω τρεις καλύτερος υπήρξε μακράν ο πρώτος, αλλά θαρρώ πως ακόμη καλύτερος ήταν ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι...

--Η τάση της μετά Ντιέγκο Αργεντινής να γεννά παίχτες με το ίδιο σουλούπι και τα ίδια χαρακτηριστικά και η βιασύνη να τους χρίσει διαδόχους του...Ρικέλμε, Βερόν, Ορτέγκα, Γκαγιάρδο, Ντ' Αλεσάντρο, Αιμάρ, Μέσι, Αγκουέρο, Τέβεζ και πόσοι άλλοι ακόμη παιδεύονται να χωρέσουν στα παπούτσια του Ντιέγκο, αλλά ακόμη κανείς...

-- To videogame World Cup 90 της SEGA νομίζω, που έκανε θραύση το 90 και θεωρούνταν μεγάλη εξέλιξη του είδους παρότι παρουσίαζε τους παίχτες σαν ψαράκια, χωρίς φυσικά ονόματα...Σήμερα 20 χρόνια μετά, η εξέλιξη στα videoπαιχνίδια ποδοσφαίρου είναι τέτοια που οι πραγματικοί ποδοσφαιριστές είναι πανομοιότυποι με τα παιχνίδια, σε σημείο που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν απίστευτο να γίνει...

--Η μεγάλη Κολομβία στα Μουντιάλ της δεκαετίας του 90 με Χιγκίτα, Κάρλος Βαλντεράμα, Φρέντι Ρινκόν, Φαουστίνο Ασπρίγια, Αντόλφο Βαλέντσια και τα λοιπά παιδιά...

--Η σφαγή της Αργεντινής στον τελικό του Μουντιάλ του 90 με τον καταλογισμό του ανύπαρκτου πέναλτι υπέρ της Γερμανίας, το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Αντρέας Μπρέμε...Και ήμουν τόσο σίγουρος πως ο Γκοικοετσέα θα το έπιανε και αυτό...

--Ο μεγαλύτερος τερματοφύλακας που εγώ έχω δει ποτέ σε Μουντιάλ...Μεγάλος ηγέτης, ψυχάρα,αριστεροπόδαρος, γκολτζής και αρκούντως εκκεντρικός...Χοσέ Λουίς Σιλαβέρτ...Ποιος ξεχνά αυτόν τον αγέρωχο τύπο που παρηγορούσε τον Κάρλος Γκαμάρα και τον Τσέλσο Αγιάλα μετά το γκολ του Μπλαν στην παράταση του αγώνα Γαλλίας Παραγουάης το 98;

--Τα καραγκιοζιλίκια του Ριβάλντο το 2002 στο Μουντιάλ της Κορέας, όπου ο Τούρκος του έριξε τη μπάλα στα πόδια και αυτός έπιασε το κεφάλι του σφαδάζοντας στο έδαφος...

--Οι αμάνικες φανέλες που λάνσαραν τα αδάμαστα λιοντάρια του Καμερούν στο Μουντιάλ του 2002...Ποιος ξέρει...Ίσως για να διστάζουν οι αντίπαλοι να τους μαρκάρουν από κοντά για ευνόητους λόγους...

--Το πανέμορφο γκολ του Μάικλ Όουεν στον προημιτελικό του Ζοφρουά Γκισάρ στο Σεντ Ετιέν, ανάμεσα σε Αργεντινή- Αγγλία 2-2 που αφού εξέθεσε τον μεγάλο Αγιάλα εκτέλεσε τον Κάρλος Ρόα...

--Στο ίδιο ακριβώς ματς, ή αδικημένη γκολάρα του τίμιου εργάτη Χαβιέ Ζανέτι μετά από εξαιρετική κομπίνα των Αργεντίνων σε εκτέλεση φάουλ έξω από την περιοχή...

--Το γκολ του τιτανομεγιστοτεράστιου Ρασίντ Γεκινί στο εναρκτήριο ματς του 94 ανάμεσα σε Νιγηρία-Βουλγαρία, όπου αφού σκόραρε απο το 1 μέτρο σε κενή εστία, πανηγύρισε δαγκώνοντας τα δίχτυα...Τότε όλοι εμείς οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού είπαμε πως βρήκαμε το μεγάλο σέντερ φορ που θα φορτώνει τους αντιπάλους με γκολ...Άσχετα που ο Γεκινί ήταν σχεδόν παλαίμαχος τότε, και στην εν Ελλάδι καριέρα του σκόραρε μόλις ένα γκολ στην Έδεσσα και ένα στο παλιό Καραΐσκάκη απέναντι στον Ιωνικό...Τουλάχιστον αυτά θυμάμαι εγώ...

--Η σφαγή της Αργεντινής το 1998 από το Μεξικανό διαιτητή Κάρτερ στον προημιτελικό με την Ολλανδία, ο οποίος αντί να καταλογίσει το καταφανέστατο πέναλτι που έγινε στον Αριέλ Ορτέγκα, τον απέβαλλε κιόλας...

--Η μεγάλη Βουλγαρία του τεράστιου Χρίστο Στόιτσκοφ, του έως τότε σχετικά αγνώστου Ιορντάν Λέτσκοφ και του ασχημομούρη Τρίφον Ιβάνοφ, που ανάγκασε Γερμανούς και λοιπούς στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 94 να υποκλιθούν χωρίς δεύτερη κουβέντα...

--Το κλάμα του Κριστιάνο Ρονάλντο που έχει ήδη γίνει παράδοση σε τέτοιες διοργανώσεις και ευχόμαστε η παράδοση να συνεχιστεί και φέτος...

--Το συμπαθέστατο Μέξικο με τα πηδηματάκια ντρίμλες του Κουατεμόκ Μπλάνκο, τα γκολ του ξανθού Χερναντεζ, την κυνικότητα του Χάρεντ Μποργκέτι, την πολύχρωμη στολή του Χόρχε Κάμπος...

--Το γκολ του Γκιόργκι Χάτζι σχεδόν από το κέντρο στο Ρουμανία- Κολομβία το 1994...

--Το τραγικό τέλος του Κολομβιανού Εσκομπάρ με το γνωστό αυτογκόλ το 1994...

--Η φοβερή και τρομερή Κροατία του 98 με Μπίλιτς, Προσινέτσκι, Ασάνοβιτς, Σούκερ, Βλάοβιτς, Μπόμπαν και το ματς ορόσημο απέναντι στη Γερμανία, που έληξε μόνο με 3-0 εις βάρος των πάντσερ...

--Το τρομερό και εξόφθαλμο σπρώξιμο στην Νότια Κορέα του Χίντινγκ το 2002 για να φτάσει στους 4 στο Μουντιάλ που συνδιοργάνωσε το 2002...

--Η εξαιρετικά συγκινητική ιστορία της Αργεντινής το 2002, όπου ήταν μια χώρα υπό την επήρεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με το λαό να πεινάει και να διαδηλώνει, η οποία όμως αποκλείστηκε νωρίς...Αυτή η ιστορία μου θυμίζει και μία άλλη χώρα, η οποία δε μπορώ να θυμηθώ ποια είναι...

--Η Αγγλία που πάντα ξεκινά με φόντα και ελπίδες και αποκλείεται πάντα στα νοκ άουτ, αλλά και η τάση της ομάδας αυτής να δημιουργεί τραγικούς ήρωες και πρωταγωνιστές...Το 98 ήταν ο Μπέκαμ που αποβλήθηκε, το 2002 ο Σίμαν που το έφαγε από το κέντρο από το Ροναλντίνιο, το 2006 ο Ρούνει που αποβλήθηκε...Τώρα ποιος έχει άραγε σειρά;...Ποντάρω σε Τζέραρντ, Λάμπαρντ ή Τέρι...

--Το ματς Ρωσία - Καμερούν το 1994 με τα δύο μεγάλα ρεκόρ...ο Ολέγκ Σαλένκο σκόραρε 6 γκολ και φυσικά ο Ροζέ Μιλά που σκόραρε ενώ ήταν 42 ετών (τουλάχιστον έτσι έλεγε η ταυτότητα, αν και πιστεύω πως είχε πατήσει τα 50..)

Όλες οι παραπάνω είναι στιγμές από προηγούμενα Μουντιάλ, που έχω δει και έχουν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη μου...Η οποία ελπίζω να έχει περισσότερη χωρητικότητα για να συμπεριλάβει ακόμα περισσότερες τέτοιες στιγμές από το Μουντιάλ, η σέντρα του οποίου απέχει λίγες ώρες...Ας ελπίσουμε να αποζημιώσει την αναμονή και τις προσδοκίες όλων μας...