Είναι πραγματικό ευτύχημα για τις ημέρες που ζούμε, το γεγονός πως βρισκόμαστε μόλις 2 ημέρες μακριά από την έναρξη και του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου...Και λέω ευτύχημα, γιατί το βρίσκω σαν μια πολύ καλή αφορμή για να ξεφύγουμε από τη μιζέρια των ημερών, τόσο σε αθλητικό όσο και σε γενικότερο επίπεδο...Για αυτόν ακριβώς το λόγο, επέλεξα να αφιερώσω δύο αναρτήσεις με αφορμή την έναρξη του καλοκαιρινού ποδοσφαιρικού πανηγυριού...Η παρούσα αφορά κάποιες γενικές σκέψεις για το θεσμό μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών, καθώς και κάποιες προσωπικές εκτιμήσεις και η δεύτερη που θα ακολουθήσει θα περιλαμβάνει κάποιες ιδιαίτερες στιγμές από τα Μουντιάλ, που έχουν μείνει βαθιά χαραγμένα στη μνήμη μου...
Το Μουντιάλ είναι φίλοι μου, από τα γεγονότα που σημαδεύουν ακόμη και τη ζωή ενός ποδοσφαιρόφιλου που σέβεται τον εαυτό του και παρακολουθεί τουλάχιστον το 90% των αγώνων της διοργάνωσης...Και ένας από αυτούς είμαι και εγώ αναμφισβήτητα...Διότι, ναι μεν ξέρω πως όλη η Ελλάδα θα στηθεί μπροστά στην οθόνη το Σάββατο για να παρακολουθήσει τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας με τη Ν. Κορέα, αλλά πόσοι άραγε από εσάς έχετε σκοπό να παρακολουθήσετε τις τιτανομαχίες για παράδειγμα Σλοβενίας-
Αλγερίας, Σλοβακίας-Νέας Ζηλανδίας ή Ονδούρας-Ελβετίας, όπως θα κάνω εγώ; Και ειδικά φέτος, που το Παγκόσμιο Κύπελλο ναι μεν διεξάγεται πολύ μακριά, πλην όμως σε ώρες παρόμοιες με τις δικές μας και έτσι δεν είμαστε αναγκασμένοι να ξενυχτάμε, ούτε να παρακολουθούμε ματς πρωί πρωί...Αν και να σας πω την αλήθεια, είμαι της άποψης πως τα Μουντιάλ για τα οποία κάναμε τέτοιες θυσίες για να τα παρακολουθήσουμε, μας αποτυπώνονται καλύτερα στο μυαλό και τα θυμόμαστε με μεγαλύτερη νοσταλγία...Είναι βέβαια και το άλλο...Ο καιρός περνά τόσο γρήγορα, που περνάνε τόσο γρήγορα τα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν μεταξύ των Μουντιάλ και μόλις φτάνει η ώρα, τότε διαπιστώνουμε πως ακόμη μια τετραετία έχει φορτωθεί στην πλάτη μας...Μου φαίνεται πως τη ζωή μας, θα πρέπει να τη μετράμε με βάση τα Μουντιάλ...Σε ότι με αφορά, στο Μουντιάλ του 1990 ήμουν στο Δημοτικό, του 1994 στο Γυμνάσιο, το 1998 στο Λύκειο, το 2002 στο Πανεπιστήμιο, το 2006 με πολλά προβλήματα και τώρα εργαζόμενο νιάτο (ή όχι και τόσο νιάτο αν προτιμάτε...)... Πάντως μου φαίνεται πως με έχει ήδη χτυπήσει αυτή η φρενίτιδα που χτυπάει τόσο πολύ κόσμο διεθνώς κάθε που λαμβάνει χώρα το Παγκόσμιο Κύπελλο και όλα πλέον τα μετρώ και τα υπολογίζω με βάση αυτό...
Αλγερίας, Σλοβακίας-Νέας Ζηλανδίας ή Ονδούρας-Ελβετίας, όπως θα κάνω εγώ; Και ειδικά φέτος, που το Παγκόσμιο Κύπελλο ναι μεν διεξάγεται πολύ μακριά, πλην όμως σε ώρες παρόμοιες με τις δικές μας και έτσι δεν είμαστε αναγκασμένοι να ξενυχτάμε, ούτε να παρακολουθούμε ματς πρωί πρωί...Αν και να σας πω την αλήθεια, είμαι της άποψης πως τα Μουντιάλ για τα οποία κάναμε τέτοιες θυσίες για να τα παρακολουθήσουμε, μας αποτυπώνονται καλύτερα στο μυαλό και τα θυμόμαστε με μεγαλύτερη νοσταλγία...Είναι βέβαια και το άλλο...Ο καιρός περνά τόσο γρήγορα, που περνάνε τόσο γρήγορα τα τέσσερα χρόνια που μεσολαβούν μεταξύ των Μουντιάλ και μόλις φτάνει η ώρα, τότε διαπιστώνουμε πως ακόμη μια τετραετία έχει φορτωθεί στην πλάτη μας...Μου φαίνεται πως τη ζωή μας, θα πρέπει να τη μετράμε με βάση τα Μουντιάλ...Σε ότι με αφορά, στο Μουντιάλ του 1990 ήμουν στο Δημοτικό, του 1994 στο Γυμνάσιο, το 1998 στο Λύκειο, το 2002 στο Πανεπιστήμιο, το 2006 με πολλά προβλήματα και τώρα εργαζόμενο νιάτο (ή όχι και τόσο νιάτο αν προτιμάτε...)... Πάντως μου φαίνεται πως με έχει ήδη χτυπήσει αυτή η φρενίτιδα που χτυπάει τόσο πολύ κόσμο διεθνώς κάθε που λαμβάνει χώρα το Παγκόσμιο Κύπελλο και όλα πλέον τα μετρώ και τα υπολογίζω με βάση αυτό...Υπάρχουν πολλοί φίλαθλοι που διατείνονται πως όσο περνούν τα χρόνια, η ποιότητα των Μουντιάλ φθίνει και η προσμονή για αυτό ολοένα και μειώνεται και ίσως να μην έχουν και άδικο...Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραματίζει φυσικά η γενικότερη εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου...Σήμερα στο ποδοσφαιρικό
στερέωμα επιτυχημένος θεωρείται όχι αυτός που κατακτά πολλά τρόπαια, αλλά αυτός που κάνει τις περισσότερες διαφημίσεις και έχει τους περισσότερους και συνάμα τους μεγαλύτερους χορηγούς πίσω του...Σήμερα η τηλεόραση έχει κατακλυστεί από διαφημίσεις με πρωταγωνιστές μεγάλους ποδοσφαιρικούς αστέρες με ευρηματικά στόρι...Βέβαια τα concept έχουν αναβαθμιστεί και έτσι δε βλέπουμε τα γραφικά του παρελθόντος...Δεν ξέρω ποιος θυμάται τον Πελέ να διαφημίζει γνωστή πιστωτική κάρτα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και να σχολιάζει τα ματς σε ελληνικό κανάλι, ξεκινώντας πάντα με τη φράση κλισέ "It was a very tough game...!!!" Πάντως, η εμπορευματοποίηση είναι ένα υπαρκτό θέμα, που μετριάζει τη χαρά κάθε αγνού ποδοσφαιρόφιλου...
στερέωμα επιτυχημένος θεωρείται όχι αυτός που κατακτά πολλά τρόπαια, αλλά αυτός που κάνει τις περισσότερες διαφημίσεις και έχει τους περισσότερους και συνάμα τους μεγαλύτερους χορηγούς πίσω του...Σήμερα η τηλεόραση έχει κατακλυστεί από διαφημίσεις με πρωταγωνιστές μεγάλους ποδοσφαιρικούς αστέρες με ευρηματικά στόρι...Βέβαια τα concept έχουν αναβαθμιστεί και έτσι δε βλέπουμε τα γραφικά του παρελθόντος...Δεν ξέρω ποιος θυμάται τον Πελέ να διαφημίζει γνωστή πιστωτική κάρτα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και να σχολιάζει τα ματς σε ελληνικό κανάλι, ξεκινώντας πάντα με τη φράση κλισέ "It was a very tough game...!!!" Πάντως, η εμπορευματοποίηση είναι ένα υπαρκτό θέμα, που μετριάζει τη χαρά κάθε αγνού ποδοσφαιρόφιλου...Εκτός όμως από την προφανή εμπορευματοποίηση του αθλήματος, υπάρχει και η ποδοσφαιρική υποβάθμιση του όλου προϊόντος...Παλιά το Μουντιάλ διεξαγόταν και όλοι οι ποδοσφαιριστές που ελάμβαναν μέρος, ήταν ζήτημα να είχαν συμμετάσχει σε 30 το πολύ αγώνες με την ομάδα τους, τη συγκεκριμένη σεζόν...Σήμερα οι ποδοσφαιριστές των μεγαλύτερων ιδίων ομάδων έχουν παίξει τουλάχιστον 60 ματς και αυτό είναι λογικό να υποβαθμίζει το θέαμα, αφού η κούραση είναι δεδομένη, έστω και αν όλοι προσπαθούν να τονώσουν τις αντοχές τους...!! Πέρα από αυτό σήμερα υπάρχει υπερπληθώρα ποδοσφαίρου και τηλεοπτικών μεταδόσεων όλη τη χρονιά...Σχεδόν καθημερινά ολόκληρη τη σεζόν υπάρχουν στην τηλεόραση αγώνες ποδοσφαίρου, η υπερπροσφορά των οποίων είναι λογικό να κουράζει τους θεατές (όχι εμάς...). Πλέον δηλαδή ελάχιστα νέα πράγματα μπορείς να περιμένεις...Όσοι συζητήσετε με παλιότερους ποδοσφαιρόφιλους (τουλάχιστον 50 ετών) θα σας πουν πως θυμούνται με νοσταλγία τα Μουντιάλ του 70, του 82 και του 86...Τα θυμούνται έντονα διότι τότε δεν υπήρχαν πολλές τηλεοράσεις και στις λίγες διαθέσιμες χτυπούσε η καρδιά του νεαρού που διψούσε να δει καλό ποδόσφαιρο...Τα θυμούνται διότι τότε όλοι ήθελαν να δουν τις ομάδες για τις οποίες άκουγαν στα ραδιόφωνα ή διάβαζαν στις εφημερίδες, αλλά δεν είχαν τη δυνα
τότητα να τις παρακολουθήσουν ιδίοις όμμασι..Να δουν την υπερηχητική Βραζιλία του Πελέ το 70, ή εκείνο τον κοντό δαίμονα που ονομαζόταν Μαραντόνα και έκανε την γνωριμία του με το ελληνικό κοινό με εκείνα τα ανεπανάληπτα σλάλομ το 1986, ή να δουν την καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών κατά πολλούς με Σόκρατες, Ζίκο, Φαλκάο κλπ να πιάνεται κορόιδο το 1982 στο Μουντιάλ της Ισπανίας, από τους μάστορ
ες Ιταλούς του Μπέαρζοτ, του Τζοφ, του Σιρέα, του Καμπρίνι, του Ταρντέλι, και του Πάολο Ρόσι...Ή να δουν τις μεγάλες ομάδες της Λατινικής Αμερικής με ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν κατά κύριο λόγο στα εθνικά πρωταθλήματα και ήταν παντελώς άγνωστοι στον ευρωπαϊκό χώρο...Άλλες εποχές φίλοι μου...Σήμερα, τι καινούριο να έχει να μας προσφέρει το Παγκόσμιο Κύπελλο; Να μας εκπλήξουν οι Αργεντίνοι ή οι Βραζιλιάνοι, τους οποίους τους έχουμε δει πάνω από 20 φορές τον καθένα στο πρωτάθλημα που αγωνίζεται, μόνο φέτος; Εκτός και αν εμφανιστεί κανένας απίθανος τύπος από την Ονδούρα, τη Βόρεια Κορέα ή τη Νέα Ζηλανδία...Διότι με όλους τους άλλους έχουμε συστηθεί προ πολλού...
τότητα να τις παρακολουθήσουν ιδίοις όμμασι..Να δουν την υπερηχητική Βραζιλία του Πελέ το 70, ή εκείνο τον κοντό δαίμονα που ονομαζόταν Μαραντόνα και έκανε την γνωριμία του με το ελληνικό κοινό με εκείνα τα ανεπανάληπτα σλάλομ το 1986, ή να δουν την καλύτερη Βραζιλία όλων των εποχών κατά πολλούς με Σόκρατες, Ζίκο, Φαλκάο κλπ να πιάνεται κορόιδο το 1982 στο Μουντιάλ της Ισπανίας, από τους μάστορ
ες Ιταλούς του Μπέαρζοτ, του Τζοφ, του Σιρέα, του Καμπρίνι, του Ταρντέλι, και του Πάολο Ρόσι...Ή να δουν τις μεγάλες ομάδες της Λατινικής Αμερικής με ποδοσφαιριστές που αγωνίζονταν κατά κύριο λόγο στα εθνικά πρωταθλήματα και ήταν παντελώς άγνωστοι στον ευρωπαϊκό χώρο...Άλλες εποχές φίλοι μου...Σήμερα, τι καινούριο να έχει να μας προσφέρει το Παγκόσμιο Κύπελλο; Να μας εκπλήξουν οι Αργεντίνοι ή οι Βραζιλιάνοι, τους οποίους τους έχουμε δει πάνω από 20 φορές τον καθένα στο πρωτάθλημα που αγωνίζεται, μόνο φέτος; Εκτός και αν εμφανιστεί κανένας απίθανος τύπος από την Ονδούρα, τη Βόρεια Κορέα ή τη Νέα Ζηλανδία...Διότι με όλους τους άλλους έχουμε συστηθεί προ πολλού...Παρόλα αυτά, το Μουντιάλ αποπνέει μια δική του διαφορετικότητα, η οποία ακόμα συναρπάζει τον απλό ποδοσφαιρόφιλο, πολύ περισσότερο από κάθε άλλη ποδοσφαιρική διοργάνωση...Κάποιοι ισχυρίζονται πως πχ το Champions League είναι καλύτερο και θεαματικότερο σαν διοργάνωση, αλλά προσωπικά διαφωνώ κάθετα...Στο Champions League είναι μαζεμένες οι πιο πλούσιες ομάδες με παίχτες λεγεωνάριους μισθοφόρους και έτσι η οποιαδήποτε έννοια ομάδας ιδέας πηγαίνει εξαρχής περίπατο...Ενώ στο Μουντιάλ, τα ίδια αστέρια αγωνίζονται για τα χρώματα της πατρίδας τους, ενώ πέρα από αυτό στο μίνι αυτό πρωτάθλημα του ενός μήνα με τους νοκ άουτ αγώνες υπάρχουν ελπίδες ακόμα και για το Δαβίδ σε ένα ματς χωρίς επαναληπτικό να κερδίσει τον ποδοσφαιρικό Γολιάθ...Και αυτό το στοιχείο δεν απαντάται σε απολύτως καμία διασυλλογική διοργάνωση πλέον...
Όσο για τα φαβορί και τις εκτιμήσεις μου; Πιστεύω πως το κύπελλο θα το σηκώσει κάποιο από τα γνωστά φαβορί...Εκπλήξεις είναι πιθανόν να γίνουν αλλά δε βλέπω πως ομάδες σαν την Πορτογαλία, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Παραγουάη, τη Χιλη ή τη Γκάνα και το Καμερούν να φτάνουν πάρα πολύ ψηλά...Λογικά πιστεύω το κύπελλο θα το πάρει μια από τις γνωστές Βραζιλία, Ιταλία, Αργεντινή, Ισπανία και λόγω απόδοσης παιχτών και εμπειρίας, αλλά κυρίως λόγω προγράμματος και διασταυρώσεων μετέπειτα...Η Αγγλία έχει πολύ καλή κλήρωση και διασταυρώσεις και θεωρητικά δύναται να φτάσει άνετα ως τους 4 αλλά ποιος μπορεί να εμπιστευτεί μια ομάδα με τόσο κόμπλεξ και τόσα συμπλέγματα; Γερμανία και Γαλλία δε βλέπω με τίποτα για ψηλά...Η Ολλανδία έχει καλή ομάδα, αλλά στους 8 σταυρώνει με Βραζιλία και εκεί θα φανεί από τι μέταλλο είναι φτιαγμένη...Αν περάσει, τότε όλα γίνονται...Η Αργεντινή αν περάσει τον όμιλο πρώτη, τότε είναι ικανή για το κύπελλο κατ' έμέ...Πολύ κομβικό θεωρώ την πιθανή αναμέτρηση στους 8 μεταξύ Ιταλίας - Ισπανίας...Εκεί οι κουρασμένοι αλλά πλήρεις Ισπανοί δεν θα βρουν το φάντασμα του Ντοναντόνι όπως στο προηγούμενο Euro, αλλά τη νεανική σκουάντρα ατζούρα του καθηγητή Μαρτσέλο Λίπι στην τελευταία του εμφάνιση στον πάγκο της Ιταλίας...Μακάρι να το πάρει, αλλά το θεωρώ πολύ δύσκολο για δε
ύτερη συνεχόμενη φορά...Τελοσπάντων, όλα αυτά είναι θεωρητικά και είμαι της άποψης πως μετά την τέλεση της πρώτης αγωνιστικής σε όλους τους ομίλους θα μπορούμε να πούμε περισσότερα για την τύχη και την πορεία κάθε φαβορί...Εγώ από τα φαβορί στηρίζω πάντως κλασσικά Αργεντινή και Ιταλία...Όσο για τα πουλέν μου; Αυτά είναι δύο...Το πρώτο είναι η Σερβία, μια ομάδα που στην παρούσα φάση έχει πάρα μα πάρα πολύ ταλέντο (Κ
ουζμάνοβιτς, Γιοβάνοβιτς, Πάντελιτς, Ζίγκιτς, Βίντιτς, Κράσιτς, Στάνκοβιτς, Ιβάνοβιτς κλπ) αλλά έχει και στον πάγκο της την αλεπού, που ακούει στο όνομα Ράντομιρ Άντιτς, η παρουσία του οποίου αποτελεί εχέγγυο για να μην παρουσιαστούν οι Σέρβοι απείθαρχοι ως συνήθως...Είναι σε πολύ δύσκολο και ανοιχτό όμιλο (με Γερμανία, Γκάνα και Αυστραλία), αλλά αν περάσουν τότε είναι ικανοί για το καλύτερο...Και το δεύτερο πουλέν μου και το μεγαλύτερο; Φυσικά η ανυπέρβλητη Ουρουγουάη, μια ομάδα με ιστορία, δυναμισμό και πολλές ικανότητες...Είναι και αυτή σε πολύ δύσκολο όμιλο με το υπολογίσιμο Μεξικό και τη διοργανώτρια Νότια Αφρική (με ότι αυτό συνεπάγεται...)Τους περιμένω όμως πολύ δυνατούς όπως πάντα, και την Παρασκευή το βράδυ ελπίζω να τους δω να κατατροπώνουν την ψηλομύτα Γαλλία...Αν η σελέστε καταφέρει να προκριθεί έστω και σαν δεύτερη, τότε ποιος δε θα φοβηθεί μια αναμέτρηση νοκ άουτ με τη φοβερή και σφριγηλή παρέα του Ντιέγκο Φορλάν, του Λουίς Σοάρες, του Έντισον Καβάνι και φυσικά του τεράστιου Σεμπάστιαν Λόκο Αμπρέου...
ύτερη συνεχόμενη φορά...Τελοσπάντων, όλα αυτά είναι θεωρητικά και είμαι της άποψης πως μετά την τέλεση της πρώτης αγωνιστικής σε όλους τους ομίλους θα μπορούμε να πούμε περισσότερα για την τύχη και την πορεία κάθε φαβορί...Εγώ από τα φαβορί στηρίζω πάντως κλασσικά Αργεντινή και Ιταλία...Όσο για τα πουλέν μου; Αυτά είναι δύο...Το πρώτο είναι η Σερβία, μια ομάδα που στην παρούσα φάση έχει πάρα μα πάρα πολύ ταλέντο (Κ
ουζμάνοβιτς, Γιοβάνοβιτς, Πάντελιτς, Ζίγκιτς, Βίντιτς, Κράσιτς, Στάνκοβιτς, Ιβάνοβιτς κλπ) αλλά έχει και στον πάγκο της την αλεπού, που ακούει στο όνομα Ράντομιρ Άντιτς, η παρουσία του οποίου αποτελεί εχέγγυο για να μην παρουσιαστούν οι Σέρβοι απείθαρχοι ως συνήθως...Είναι σε πολύ δύσκολο και ανοιχτό όμιλο (με Γερμανία, Γκάνα και Αυστραλία), αλλά αν περάσουν τότε είναι ικανοί για το καλύτερο...Και το δεύτερο πουλέν μου και το μεγαλύτερο; Φυσικά η ανυπέρβλητη Ουρουγουάη, μια ομάδα με ιστορία, δυναμισμό και πολλές ικανότητες...Είναι και αυτή σε πολύ δύσκολο όμιλο με το υπολογίσιμο Μεξικό και τη διοργανώτρια Νότια Αφρική (με ότι αυτό συνεπάγεται...)Τους περιμένω όμως πολύ δυνατούς όπως πάντα, και την Παρασκευή το βράδυ ελπίζω να τους δω να κατατροπώνουν την ψηλομύτα Γαλλία...Αν η σελέστε καταφέρει να προκριθεί έστω και σαν δεύτερη, τότε ποιος δε θα φοβηθεί μια αναμέτρηση νοκ άουτ με τη φοβερή και σφριγηλή παρέα του Ντιέγκο Φορλάν, του Λουίς Σοάρες, του Έντισον Καβάνι και φυσικά του τεράστιου Σεμπάστιαν Λόκο Αμπρέου...Αυτά είχα να αναφέρω για τη μεγάλη γιορτή, που ξεκινά μεθαύριο...Με την ελπίδα να μας ανταμείψει αν όχι με φοβερό θέαμα, τουλάχιστον με συναρπαστικά ματς, όμορφες ιστορίες και άγνωστους ήρωες της μία νύχτας...Βλέπετε φίλοι μου...Υπάρχουν και στην Ελλάδα φίλαθλοι που πέρα από τη δεδομένη και μεγάλη αγάπη για την ομάδα τους, μπορούν να χαίρονται με το ποδόσφαιρο γενικότερα, παρακολουθώντας το σε πιο σφαιρική άποψη...Και ένας από αυτούς είναι και αναμφισβήτητα και η αφεντιά μου...
υγ1 Φυσικά, είναι δεκτά όλα τα e-mail σας με διαφωνίες και προτάσεις σας για το Μουντιάλ...
υγ2 Για την Εθνική του Ρεχάγκελ δεν έχω να πω κάτι προς το παρόν, διότι θέλω να έχω το πρώτο δείγμα...Όχι ότι δεν ξέρω ποιοι θα αγωνιστούν βασικοί και κυρίως με ποιο τρόπο θα αγωνιστεί η ομάδα...Αισιόδοξος ιδιαίτερα δεν είμαι να σας πω την αλήθεια...Αλλά ποιος μπορεί να τα βάλει με αυτό το ανυπέρβλητο άστρο του Ότο, το οποίο ακόμη δεν έχει σταματήσει να φέγγει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου