Λίγες μόνο ημέρες πριν την επίσημη έναρξη των επίσημων αθλητικών αγωνιστικών υποχρεώσεων, λέω να αναφέρω κάποιες σκόρπιες σκέψεις σε σχέση με την αρρώστια του φανατισμού...Μια αρρώστια που έχει πλήξει το μεγαλύτερο μέρος των οπαδών και δεν τους αφήνει να χαρούν και να απολαύσουν το εξαιρετικό φαινόμενο, που ακούει στο όνομα αθλητισμός και ειδικότερα ποδόσφαιρο...Είναι απορίας άξιο να συμβαίνει αυτό σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, στην οποία μεταξύ των συλλόγων και των οπαδών τους δεν υφίσταται δα και καμία μεγάλη οικονομική, ταξική, θρησκευτική, εθνική,φυλετική ή οποιαδήποτε άλλη διάκριση...Φανταστείτε να είχαμε στην Ελλάδα δηλαδή ματς σαν το Σέλτικ - Ρέιντζερς, το Μπόκα - Ρίβερ ή το Μπαρτσελόνα -Ρεάλ...Αναφέρω αυτά τα παιχνίδια χαρακτηριστικά, διότι σε αυτά υπάρχουν μεταξύ των οπαδών μεγάλες διαφορές, που έχουν δημιουργήσει εδώ και χρόνια άσβεστο μίσος...Για αυτό λοιπόν, απορώ γιατί να συμβαίνει αυτό το πράγμα εδώ...
Είναι πράγματι απορίας άξιο να διαβάζεις εφημερίδες, να ακούς ραδιόφωνο και να μπαίνεις σε forum φιλάθλων και να διαπιστώνεις πως οι διακρίσεις μεταξύ κόκκινων, πράσινων, κίτρινων και ασπρόμαυρων είναι τόσο βαθιές, που ο ένας να μην μπορεί να ανεχτεί τον άλλον...Ξέρω κάποιοι θα θεωρήσετε αυτά που λέω υπερβολικά...Αλλά για σκεφτείτε τα περιστατικά με θανάτους και ξυλοδαρμούς που είχαμε πρόσφατα, καθώς και τις οδομαχίες και συγκρούσεις για τις οποίες ακούμε καθημερινά και στις οποίες συνήθως από θαύμα δεν θρηνούμε νεκρούς και θύματα...Ή σκεφτείτε την κατάντια της εποχής που επιβάλλει όλα τα ματς στην Ελλάδα να διεξάγονται με παρουσία μόνο οπαδών της γηπεδούχου ομάδας, υπό το φόβο επεισοδίων...Και τις ελάχιστες φορές που παρακάμπτεται αυτό και μπαίνουν στο γήπεδο οπαδοί και των δύο, σχεδόν πάντα γινόμαστε μάρτυρες ρίψεων αντικειμένων, φωτοβολίδων και καταστάσεων ενδεικτικών του άγριου κλίματος που επικρατεί...
Για τους ηθικούς αυτουργούς του φανατισμού έχω αναφερθεί αρκετές φορές από αυτό εδώ το βήμα...Κατά καιρούς έχω μιλήσει για την ευθύνη των συλλόγων, των μέσων μαζικής ενημέρωσης και πολλών άλλων...Σήμερα θέλω να αναφερθώ λιγάκι στην ευθύνη των κρατούντων, μιλώντας λίγο γενικότερα για το φανατισμό ως φαινόμενο...Κατανοώ πως η όλη φάση μοιάζει σαν να γράφω έκθεση ιδεών, αλλά θεωρώ πως έχει τη χρησιμότητα του να ψηλαφίσουμε κάποιες πτυχές του φαινομένου...
Ο φανατισμός σε σχέση με τον αθλητισμό είναι αλήθεια πως υπάρχει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό σε πολλές χώρες, αν και ποικίλλει ως προς τη βιαιότητα του και την ένταση του...Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς...Κατά κύριο λόγο, ο φανατισμός κάνει την εμφάνιση του σε κράτη, στα οποία είτε υπάρχει μεγάλη οικονομική ανέχεια και ύφεση, είτε επικρατούν καθεστώτα που έχουν στόχο τον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών έστω και με εύσχημο τρόπο κάποιες φορές...
Αν το καλοσκεφτείτε θα διαπιστώσετε την ορθότητα των παραπάνω...Πράγματι, όταν σε μια κοινωνία η οικονομική κατάσταση των πολιτών είναι τραγική και κυριαρχεί η φτώχεια και η ανέχεια, τότε είναι πιο εύκολο να αναπτυχθούν τέτοιου είδους φαινόμενα και πρακτικές...Μόνο όταν είσαι άνεργος και δεν έχεις να φας, τότε μπορείς να φανατιστείς και να ταυτιστείς απόλυτα με μια υποτιθέμενη ιδέα, που εκφράζεται από μια ποδοσφαιρική ομάδα που απαρτίζεται από εκατομμυριούχους..Τότε μέσα στο κεφάλι σου φωλιάζει το μίσος και σε τυφλώνει το πάθος και δεν μπορείς με τίποτα να ανεχτείς το διπλανό σου, που ποιο έγκλημα έχει διαπράξει; Απλά τυχαίνει να υποστηρίζει μια διαφορετική ομάδα και μάλιστα τις περισσότερες φορές όχι από άποψη, αλλά επειδή κάποιος τον γαλούχησε όταν ήταν μικρός...
Πάμε τώρα και στα καθεστώτα και τον τρόπο που καλλιεργούν το φανατισμό...Αυτά ενισχύουν πολλές φορές (ακόμη και οικονομικά) φωνές που προάγουν το φανατισμό...Ο πραγματικός στόχος όλων των κυβερνήσεων είναι να αποχαυνώσουν τον πληθυσμό, να ταΐσουν τον πολίτη με όσο το δυνατόν περισσότερο ποδόσφαιρο και τέτοιου είδους θεάματα, προκειμένου να πάψει να σκέφτεται και να αντιδρά...Αυτή η στόχευση στο άρτον και θεάματα, δημιουργεί ανθρώπους χωρίς κριτική σκέψη και με παντελής απουσία κριτικής...Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε πως την περίοδο της χούντας στην Ελλάδα και οι 3 λαοφιλέστεροι σύλλογοι ενισχυμένοι από το καθεστώς έκαναν μεγάλες επιτυχίες σε διαφορετικά μετερίζια ο καθένας...
Αλλά πάνω από όλα είναι η πρακτική του διαίρει και βασίλευε...Οι άρχοντες επιθυμούν το λαό χωρισμένο σε στρατόπεδα...Και επειδή πλέον οι κομματικές ιδεολογίες είναι ξεθωριασμένες και πλήρως απαξιωμένες, το πιο πρόσφορο έδαφος για αντεγκλήσεις είναι ο αθλητισμός...Τρέφουν μέσα στο κεφάλι των φιλάθλων το τέρας του φανατισμού, το οποίο δεν αφήνει την κοινή λογική να κάνει την εμφάνιση τους...Έτσι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, πως δεν θα ξεσηκωθεί κανείς...Διότι αν ποτέ, ο λαός κάθε χώρας έβαζε στην άκρη τέτοιου είδους διαφορές και ενωνόταν σαν μια γροθιά με κοινές και αδιαπραγμάτευτες διεκδικήσεις για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα και κυρίως διαφάνεια, τότε να είστε βέβαιοι πως το ποτάμι θα είχε τόση μεγάλη ροή που θα τους έπνιγε όλους στο πέρασμα του...Ας όψεται όμως η κοντόφθαλμη λογική κάποιων, που βλέπουν τον εχθρό στα μάτια ενός ανθρώπου που απλά υποστηρίζει μια άλλη ομάδα...
Ας μην τα φορτώνουμε όμως όλα στους άλλους...Υπάρχει και η προσωπική ευθύνη του καθενός, η οποία στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει βασικό ρόλο...Για αυτό θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως ο αθλητισμός και ειδικότερα το ποδόσφαιρο είναι πολύ όμορφο, αλλά είναι ένα από τα δευτερεύοντα πράγματα στη ζωή του ανθρώπου και η αξία του είναι ψυχαγωγική και τίποτε παραπάνω...Ούτε βελτιώνεται η κοινωνική μου κατάσταση αν κερδίσει η ομάδα μου, ούτε καταρρακώνεται το status μου σε περίπτωση ήττας...Όλος αυτός ο αποπροσανατολισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος στους φιλάθλους και ειδικά στη νεολαία και σπέρνει μέσα της το ζιζάνιο του μίσους, για να αναγορεύει μια ποδοσφαιρική εταιρεία ως υπέρτατη ιδέα...Ειδικά στην Ελλάδα, είναι πολύ της μόδας όλα αυτά τελευταία....Και όχι μόνο δεν μας αφήνει να αντικρίσουμε τα πραγματικά προβλήματα της ζωής, αλλά δεν μας αφήνει να απολαύσουμε το πολύ ωραίο θέαμα που ονομάζεται αθλητισμός...Ο οποίος δυστυχώς στα χέρια κάποιων καταντά μέσο αποχαύνωσης και επιβεβαιώνει αυτούς που τον θεωρούν ως όπιο του λαού...Ενός λαού που αντιλαμβάνεται ως θανάσιμους εχθρούς τους κόκκινους, πράσινους, κίτρινους και μαύρους αντιπάλους, λησμονώντας πως ο πραγματικός εχθρός είναι μέσα μας και είναι έτοιμος να αλώσει ότι πολυτιμότερο διαθέτουμε, την ψυχή μας...
Ανακεφαλαιώνοντας επαναλαμβάνω..ο φανατισμός κάνει την εμφάνιση του σε κράτη, στα οποία είτε υπάρχει μεγάλη οικονομική ανέχεια και ύφεση, είτε επικρατούν καθεστώτα και κυβερνήσεις που έχουν ως στόχο τον περιορισμό των ελευθεριών του ατόμου και της απουσία της ελευθερίας της σκέψης και της νόησης...Και τώρα με το χέρι στην καρδιά,απαγκιστρωμένοι από κομματικούς εναγκαλισμούς και επιστρατεύοντας την κοινή λογική που μας έχει απομείνει, δεν συμφωνείτε μαζί μου πως και τα δύο παραπάνω χαρακτηριστικά ευδοκιμούν σε πολύ μεγάλο βαθμό στη χώρα μας σήμερα;;;
υγ1 Όλα αυτά φανταστείτε πως τα γράφει ένας άνθρωπος, ο οποίος όχι μόνο ασχολείται με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό γενικότερα, αλλά υπεραπασχολείται...
υγ2 Όπως λέει και ο ποιητής πολύ εύστοχα...μα το ντέρμπι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο και εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ...Είμαι βέβαιος πως όταν αναφέρεται σε ντέρμπι περικλείει όχι μόνο τον αθλητισμό, αλλά πολλές άλλες εκφάνσεις της ζωής στη χώρα αυτή...
υγ3 Φυσικά υπάρχουν και αυτοί, που από τη μία πλευρά μιλούν για την ομορφιά του ποδοσφαίρου και από την άλλη υποδαυλίζουν το φανατισμό με όποιον τρόπο μπορούν...
υγ4 Απλά κρούω τον κώδωνα του κινδύνου, διότι και φέτος η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι και η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετικά τεταμμένη από τόσο νωρίς...
Το Σαρακι εχει φτασει βαθεια ...... δε ξερω αν ειδατε τις γυναικες του ΠΑΟ στο βολλευ να φορουν καταπτυστα συνθηματα στις μπλουζες τους .....που ειχαν χορηγηθει απο αγνους φιλαθλους.Παμε πατο ολοταχως.
ΑπάντησηΔιαγραφή