Ο θάνατος του 25 χρονου αρχηγού της Εσπανιόλ, Daniel Jarque πριν από περίπου δύο εβδομάδες, σκόρπισε θλίψη και στενοχώρια όχι μόνο στους Ισπανούς φιλάθλους αλλά σε όλους τους φίλους του αθλήματος ανά τον κόσμο...Διότι ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής ήταν μια εμβληματική φιγούρα που δέσποζε στο κέντρο της άμυνας των Καταλανών και όποιος είχε δει έστω ένα παιχνίδι του, θα τον ξεχώριζε αμέσως...Ιδίως στη μεγάλη πορεία της Εσπανιόλ του Βαλβέρδε ως τον τελικό του Ουέφα πριν από 3 χρόνια, ο Jarque ήταν στυλοβάτης της ομάδας...Έτσι λοιπόν, σαν βόμβα έσκασε η είδηση του θανάτου του, ενώ βρισκόταν σε προετοιμασία με την ομάδα του σε περιοχή της Ιταλίας...
Η επίσημη δικαιολογία του θανάτου του ήταν το καρδιακό επεισόδιο και όλοι άμεσα έσπευσαν να κλείσουν την υπόθεση...Μάλιστα ενώ καθημερινά ενημερώνομαι από ξένα αθλητικά sites για την επικαιρότητα, δεν έχω παρατηρήσει καμία περαιτέρω αναφορά στα αίτια του θανάτου, αυτού του πολύ αξιόλογου ποδοσφαιριστή...Όλοι αναφέρονται σε άγνωστες λεπτομέρειες της προσωπικής του ζωής και της οικογένειας του, στη μεγάλη λύπη όλων των Ισπανών φιλάθλων, στη θέληση της διοίκησης να ονομάσει το νεόκτιστο στάδιο της ομάδας με το όνομα του καθώς και σε διάφορες άλλες εκδηλώσεις που έγιναν στη μνήμη του...Όλα αυτά βέβαια είναι πολύ καλά, συγκινητικά και αξιέπαινα από όλους...Αλλά, θα προτιμούσα να ακούσω από κάποιους μερικές σκέψεις για το τι φταίει και τέτοια κρούσματα έχουν πολλαπλασιαστεί τελευταία στις τάξεις των ποδοσφαιριστών ανά την υφήλιο...Φταίνε οι αδύναμοι οργανισμοί τους ή μήπως φταίνε άλλοι εξωγενείς παράγοντες που επηρεάζουν τη φυσική υγεία των αθλητών με χημικό ή άλλο τρόπο...
Δεν υπαινίσσομαι φυσικά πως ο Jarque πέθανε εξαιτίας του ντόπινγκ...Αυτό μόνο κάποιος αφελής θα μπορούσε να το ισχυριστεί μη έχοντας καμία απτή απόδειξη...Αυτό που θέλω εγώ είναι με αφορμή το θάνατο του Καταλανού, να αναφέρω κάποιες σκέψεις μου σε σχέση με το φαινόμενο...Ας γίνει η φυγή του Jarque μια αφορμή για να συζητήσει η παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα το πρόβλημα του ντόπινγκ...Ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, δεν σχετίζω το συγκεκριμένο θάνατο με το ντόπινγκ...Αλλά ξέχωρα από αυτό, μη μου πει κανείς πως πιστεύει πως στο διεθνές ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ντόπινγκ και ουσίες...Ναι μεν δεν έχουν βγει στη δημοσιότητα παρά μόνο λίγες ανεπαίσθητες περιπτώσεις, αλλά το πρόβλημα υφίσταται...Αλλά όταν μιλάμε για business εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, για χορηγίες, για παγκόσμιες αγορές, για market pool, για τηλεοπτικά δικαιώματα, για παχυλότατα συμβόλαια τότε το μυαλό του απλού ανθρώπου θέλοντας και μη κάνει τη διαπίστωση πως δεν πρόκειται να βγουν ποτέ στο φως τέτοιες περιπτώσεις...
Είναι αλήθεια πως σε όλους μας φάνηκε εξαιρετικά παράξενο, το γεγονός πως ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής άφησε την τελευταία του πνοή από πρόβλημα καρδιάς...Το λέω αυτό, διότι οι άνθρωποι αυτοί τυγχάνουν εξαιρετικής ιατρικής περίθαλψης, υπόκεινται σε συνεχείς και επιστημονικές ιατρικές εξετάσεις και υπάρχουν πάντα ειδικοί που παρακολουθούν το ιστορικό και την υγεία τους...Οι ποδοσφαιριστές αποτελούν κεφάλαια για τις ομάδες τους και οι τελευταίες τους παρέχουν τα τελειότερα μέσα για να μπορούν να τους αποδίδουν και στον αγωνιστικό χώρο και σε οικονομικό επίπεδο...Είναι επομένως εξαιρετικά οξύμωρο να λαμβάνουν χώρα τέτοια περιστατικά...Ειδικά εμείς οι Έλληνες που είμαστε δύσπιστοι σαν λαός και ολίγον εξυπνακίστικος, είναι πιο δύσκολο να πειστούμε...Βέβαια πριν από λίγους μήνες, όλοι παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα την περιπέτεια της υγείας του Ντάρκο Κοβάσεβιτς και το πρόβλημα καρδιάς που αντιμετώπισε και το οποίο του απαγόρευσε να συνεχίσει το ποδόσφαιρο...Και τότε οι γιατροί είπαν ξεκάθαρα, πως θα μπορούσε κάλλιστα ο Ντάρκο να ξεψυχήσει μέσα στο γήπεδο...Φυσικά όλα αυτά μας βάζουν σε σκέψεις και οι συνειρμοί έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό μας, σκεπτόμενοι πως άν συμβαίνουν αυτά σε επαγγελματίες αθλητές τι να πούμε και εμείς οι απλοί άνθρωποι με την υποτυπώση περίθαλψη που μας παρέχεται, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...
Το περιστατικό του Jarque έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλα παρόμοια που συνέβησαν μέσα στα γήπεδα ή δίπλα σε αυτά...Πρόχειρα μπορεί να θυμηθεί κανείς την περίπτωση του Αντόνιο Πουέρτα της Σεβίλλης, του Ούγγρου Μίκλος Φίχερ της Μπενφίκα, αλλά και παλιότερα την περίπτωση του Μαρκ Βιβιάν Φοέ που επίσης άφησε την τελευταία του πνοή στον αγωνιστικό χώρο...Επειδή λοιπόν τα περιστατικά έχουν πυκνώσει επικίνδυνα και επειδή θεωρώ σχεδόν αδύνατο να αντέξει ένας ανθρώπινος οργανισμός 70-80 παιχνίδια μέσα σε μια σεζόν, θα αναπτύξω κάποια ερωτήματα στα οποία κάποιος καλό θα ήταν κάποτε να μας απαντούσε...
- Οι top class ποδοσφαιριστές παίζουν τουλάχιστον 70 με 80 παιχνίδια κάθε σεζόν τα οποία αυξάνονται αν συμπεριλάβουμε εθνικές υποχρεώσεις, φιλικά παιχνίδια, καθημερινές προπονήσεις και καλοκαιρινή προετοιμασία...Θεωρείτε πως ένας ανθρώπινος οργανισμός όσο γερός και να είναι μπορεί να αντέξει υπό αυτές τις συνθήκες;...Δικαίωμα καθενός να πιστεύει ότι θέλει, αλλά τα γεγονότα δείχνουν πως σιγά σιγά οι ποδοσφαιριστές δεν αντέχουν αυτό το βάρος...
- Συμφωνείτε μαζί μου πως οι ποδοσφαιριστές είναι σκλάβοι των παχυλών τους συμβολαίων, τα οποία τους υποχρεώνουν να κάνουν πράγματα που ένας φυσιολογικός οργανισμός ενδεχομένως δεν θα άντεχε ποτέ; Μήπως λοιπόν υπάρχει κάποια ειδική ιατρική καθοδήγηση υπό μορφή σκευασμάτων...Λέω εγώ τώρα...
- Φυσικά ευθύνονται και οι ίδιοι, οι οποίοι δέχονται ότι τους δίνουν οι γιατροί χωρίς αντιστάσεις...Άλλωστε μπροστά στη δημοσιότητα και τα πλούτη ποιος θα κοιτάξει την υγεία του;
- Εδώ όποιος πηγαίνει σε γυμναστήριο, αναφέρει πως του παρέχονται διάφορα νόμιμα σκευάσματα για να δυναμώσει και να βελτιώσει την κατάσταση του, και πιστεύετε πως το ποδόσφαιρο είναι δυνατόν να είναι καθαρό;
- Σε άλλα αθλήματα όπως άρση βαρών, κολύμβηση και στίβο κάθε λίγο και λιγάκι πιάνονται ντοπαρισμένοι αθλητές...Στο ποδόσφαιρο άραγε γιατί δεν πιάνεται κανείς (και όσοι πιάνονται ,πιάνονται π.χ. για χρήση κοκαίνης); Σε κανέναν δεν προξενεί εντύπωση αυτό;
- Με αφορμή τις τελευταίες εξωγήινες επιδόσεις του Μπολτ στο στίβο, διάφοροι δημοσιογράφοι κάνουν αστειάκια του στυλ..."ο Μπολτ καίει βενζίνη" και υπαινίσσονται ευθέως ντόπινγκ...Να ρωτήσω κάτι...Αν ο Μπολτ καίει βενζίνη, τότε π.χ. ο Κριστιάνο Ρονάλντο τι καίει, κηροζίνη; Να τα λέμε για όλους φίλοι μου, έτσι δεν είναι;
- Είναι φυσιολογικό που μόλις μικροί παίχτες παίρνουν μεταγραφή για τα τεράστια ευρωπαικά πρωυαθλήματα, αμέσως αλλάζει η σωματοδομή τους, γίνονται χτιστοί και τρέχουν πιο γρήγορα και δυνατά; Είναι όλα αυτά αποτελέσματα της επιστημονικής προπόνησης, ή υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες, για τους οποίους πιθανώς δεν θα μάθουμε ποτέ;
- Για να περάσουμε λίγο στα πιο ειδικά θέματα...Τις καταγγελίες του Τσέχου προπονητή Ζντένεκ Ζέμαν για το ντοπάρισμα μεγάλων αστεριών του κάλτσιο και ιδίως της υποτιθέμενης μεγάλης κυρίας, γιατί κάποιοι έσπευσαν να τις τοποθετήσουν ύστερα από ψευτοδίκες άρον άρον στο αρχείο; Και γιατί δε βρήκε ποτέ πάλι δουλειά εκεί ο αξιόλογος αυτός προπονητής;
- Ας υποθέσουμε πως οι καταγγελίες αυτές εκδικάστηκαν και βρέθηκαν εσφαλμένες όπως θα σπεύσουν να πουν μερικοί...Μπορεί τότε κάποιος να μου εξηγήσει, γιατί από εκεί και μετά όλες οι Ιταλικές ομάδες πάτωσαν σε όλες τις Ευρωπαικές διοργανώσεις; Είναι τυχαίο, ή έκλεισε κάποια κάνουλα;
- Η Σεβίλλη του Χουάντε Ράμος, πριν το χαμό του Αντόνιο Πουέρτα ήταν μια υπερηχητική ομάδα που η μπάλα που έπαιζε πλησίαζε το τέλειο...Ειλικρινά ήταν μια από τις καλύτερες ομάδες που είχα προσωπικά δει ποτέ...Μετά από αυτό το γεγονός, γιατί η ίδια ομάδα με τους ίδιους παίχτες ξεφούσκωσε σαν μπαλόνι και μετατράπηκε σε μια μέτρια ομάδα; Να δεχτώ ότι επηρεάστηκαν ψυχολογικά οι παίχτες, αλλά τότε γιατί απολύθηκε κακήν κακώς ο Ράμος;
- Αν παρακολουθήσετε ένα ματς μεταξύ μιας μεγάλης ελληνικής ομάδας και μιας μικρής αγγλικής η ισπανικής ομάδας θα παρατηρήσετε πως οι ξένοι είναι δύο ταχζύτητες πάνω από τους δικούς μας...Αυτό οφείλεται στην προπόνηση, στην τεμπελιά των δικών μας, στον επαγγελματισμό των ξένων, ή σε κάτι άλλο;
- Πριν από λίγα χρόνια είχε δει το φως της δημοσιότητας ένα βίντεο στο οποίο ο Φάμπιο Καναβάρο, που τότε έπαιζε στη μεγάλη Πάρμα του Μαλεζάνι μαζί με Βερόν, Κρέσπο, Κιέζα, Σενσίνι, Μπουφόν κλπ, ήταν ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι και δεχόταν ευχάριστα μια ένεση από έναν γιατρό...Φαίνεται πως τους ξέφυγε το βίντεο και βγήκε στη δημοσιότητα...Δεν μας εξήγησαν όμως ποτέ, τι είδους ένεση ήταν αυτή...Και αν ήταν αθώα, γιατί δεν δηλώθηκε το περιεχόμενο της ποτέ;
Αυτά είναι ερωτήματα που ερχονται στο μυαλό κάθε υγιούς φίλαθλου που του αρέσει υπερβολικά το ποδόσφαιρο σαν θέαμα, αλλά έρχονται κατά καιρούς τέτοιου είδους ερωτήματα και του ζαλίζουν το νου...Διότι δυστυχώς, το ποδόσφαιρο πλέον αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες business παγκοσμίως και στο βωμό του κέρδους και του ακριβοπληρωμένου θεάματος, θυσιάζονται ανθρώπινες ζωές ποδοσφαιριστών, τις οποίες δυστυχώς κανείς δε φαίνεται να λογαριάζει...Ας γίνει λοιπόν ο θάνατος του Daniel Jarque, η αφορμή για να έρθουν στην επιφάνεια όλα αυτά τα ερωτήματα που δηλητηριάζουν το χώρο και μετατρέπουν το ποδόσφαιρο από το καλύτερο θέαμα σε υποχείριο στα χέρια κάποιων...
υγ1 Θα μου πείτε, τι μας νοιάζουν εμάς όλα αυτά; Εμάς μας ενδιαφέρει να κερδίζει η ομαδάρα μας, να ξεσκίζουμε τους αλλόθρησκους, να παίρνουμε κούπες, να πλακωνόμαστε στους δρόμους και να διαβάζουμε τα κατάπτυστα πρωτοσέλιδα των φυλλάδων μας...Δεν κατηγορω κανέναν, απλά διαπιστώνω με μελαγχολία πως έχουμε όλοι πάρει λάθος δρόμο και το χειρότερο είναι πως δε φαίνεται να υπάρχει καμία επιστροφή...
υγ2 Ξαναλέω για τρίτη φορά...Όλα αυτά δεν αφορούν το θάνατο του εξαιρετικά συμπαθητικού Daniel Jarque...Απλά είναι μια αφορμή για να σταματήσει κάποτε η κατηφόρα του χώρου...
υγ3 Πλέον μόνο τον θυμούνται οι οπαδοί της ομάδας του...Όλοι οι υπόλοιποι νοιάζονται μόνο για το τι γίνεται στην ρωμαική αρένα, που ονομάζεται αγωνιστικός χώρος...Μη μας απασχολείται με τέτοια θέματα...Ξεκινά το υπερθέαμα του Champions League και όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στην άκρη...Το ποδόσφαιρο στα χρόνια της εμπορευματοποίησης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου