Ερυθρόλευκοι σερίφηδες, μάγοι και λογιστές...

Για τις αναμετρήσεις των ελληνικών ομάδων αυτήν την εβδομάδα στα κύπελλα Ευρώπης είχα σκοπό να γράψω κάποια σχόλια συνολικά...Δράττομαι όμως της ευκαιρίας σήμερα να γράψω κάποια πράγματα για την ομάδα είμαι από μικρό παιδί, τον Ολυμπιακό, ο οποίος σχεδόν εξασφάλισε την πρόκριση του στους ομίλους του Champions League...Αισθάνομαι την ανάγκη να αναφερθώ σε κάποια πράγματα για την ομάδα με κριτική αλλά και χιουμοριστική διάθεση, τα οποία μου κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση και έχουν να κάνουν τόσο με τη χθεσινή εμφάνιση της ομάδας όσο και με τη γενικότερη πορεία της αυτό το καλοκαίρι...Διότι είναι ένα πολύ παράξενο καλοκαίρι αυτό για τον Ολυμπιακό...Φυσικά δεν είναι ανάγκη να το αναφέρω ξανά και ξανά...Μπορεί να αγαπάω την ομάδα, αλλά μην περιμένετε λιβανιστήρια από εμένα για αυτήν...Όποιος επιθυμεί τέτοια, θα βρει πάμπολλα στις αθλητικές εφημερίδες...

Η εικόνα της ομάδας
Καταρχάς στα μάτια τα δικά μου, η ομάδα μπορεί να κερδίζει ως τώρα, αλλά δεν με έχει ικανοποιήσει ακόμα...Ως ένα βαθμό αυτό είναι λογικό, αν αναλογιστούμε την πρόωρη χρονική περίοδο στην οποία βρισκόμαστε...Άλλωστε θα ήταν και παράλογο και αφύσικο αν πετούσε η ομάδα τώρα..Αλλά εγώ δεν αναφέρομαι στη φυσική κατάσταση των παικτών...Ούτε στην αμυντική λειτουργία της...Ίσα ίσα η άμυνα είναι αρκετά αξιοπρεπής ως τώρα, παρόλο που ο Μέλμπεργκ είναι ακόμα βαρύς...Μάλιστα ο Ζεβλάκοφ ως τώρα είναι η ευχάριστη έκπληξη, ενώ ο πιο σημαντικός κρίκος της αμυντικής λειτουργίας είναι ο Λεντέσμα...Δεν είναι εντυπωσιακός, δε σκοράρει, δεν πασάρει μαγικά, αλλά είναι εξαιρετικά χρήσιμος και αθόρυβος σκουπίζοντας τα πάντα μπροστά από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο προσφέροντας ασφάλεια...Το πιο σημαντικό όμως είναι η απελευθέρωση του Ντουντού, ο οποίος τείνει να γίνει ο νέος ηγέτης της ομάδας...Έχοντας στην πλάτη του την κάλυψη του λύκου, ο Ντουντού μπορεί να ξεδιπλώσει την ανάπτυξη του παιχνιδιού της ομάδας...Εκεί είναι ακριβώς ο προβληματισμός μου...Με προβληματίζει η ανύπαρκτη ανάπτυξη της ομάδας και ότι πέρα από τις στημένες φάσεις και κάποιες ατομικές πρωτοβουλίες δεν βλέπω κάτι άλλο..Είναι ανεπίτρεπτο να έχουμε την μπάλα στο κέντρο και όλοι οι ποδοσφαιριστές να είναι πίσω από το κέντρο και μέχρι να φτάσουν στην αντίπαλη περιοχή να απαιτείται ταξί...

Ο προπονητής και το άστρο...
Περνάμε στον προπονητή τώρα...Όλοι συνεχίζουν το λιβανιστήρι στον Κετσπάγια και καμία κριτική δεν κάνει την εμφάνιση της στον ορίζοντα...Σήμερα άκουσα πως τάχα επίτηδες παίξαμε τόσο χάλια στο πρώτο ημίχρονο, διότι ο Κετσπάγια ήθελε να δει τους αντιπάλους και να τους χτυπήσει στο δεύτερο...Δεν προσπαθώ να τον απαξιώσω, αλλά τον εκθέτουν με όλα αυτά, τη στιγμή που αν χάσει από την Α.Ε.Κ. θα αρχίσει να τρίζει η καρέκλα του και θα τον κράξουν οι ίδιοι που τώρα τον υμνούν...Εγώ ανησυχώ για τα αποδυτήρια, διότι κάποια πράγματα δειλά δειλά βγαίνουν...Ξέρω πολλοί θα πείτε πως η αγκαλιά του Ντουντού ήταν ένα μήνυμα...Αλλά εγώ δεν θα σας μιλήσω για το Γκαλέτι, θα σας πω για τη χειρονομία που κάνει ο Ζεβλάκοφ προς τον πάγκο σε κάποιο πλάγιο στο πρώτο ημίχρονο, σαν να λέει στον προπονητή..."Καλά δε βλέπεις τι γίνεται;"... Γυρνώντας στα αγωνιστικά,εγώ βλέπω όντως μια σχετικά συμπαγή ομάδα, αλλά επίσης βλέπω και ένα μεγάλο άστρο που συνεχίζει να ακολουθεί το Γεωργιανό τεχνικό...Στον προηγούμενο γύρο η ομάδα προηγήθηκε στο πρώτο μόλις λεπτό και στη συνέχεια όλα έγιναν εύκολα...Χτες, παρατηρήθηκε το ίδιο σκηνικό...Μετά το απαράδεκτο πρώτο ημίχρονο, ξεκινάει το δεύτερο ημίχρονο ένας Μολδαβός προσπαθεί να κάνει τακουνάκι, η μπάλα στρώνεται στον Ντουντού, οβίδα και 0-1...Μετά από λίγο αλλαγή ο Μήτρογλου...Στην πρώτη επαφή με τη μπάλα,την κλέβει, σπρώχνει τον αντίπαλο, κάνει προσποίηση, αλλάζει πόδι, σουτάρει σκαστά με τη μπάλα στο έδαφος (μόνος αυτός μπορεί να το κάνει...) και 0-2...Είναι που λένε, αν έχεις τύχη διάβαινε...Για πόσο όμως...

Η διοίκηση
Και περνάμε στη διοίκηση της ομάδας, που έχει και τη μεγαλύτερη ευθύνη για όλα και διακρίνεται από έλλειψη ειλικρίνειας...Καταρχάς καταλάβαμε γιατί πήραν τον Κετσπάγια...Όχι επειδή έχει εμπειρία από προκριματικά, αλλά επειδή θα παλέψει με αυτούς που έχει χωρίς να γκρινιάζει...Φαντάζεστε να είχε μείνει ο Βαλβέρδε και να έβλεπε αυτές τις μεταγραφές...Ενώ τώρα καμία αντίρρηση και καμία απαίτηση...Σε αυτή την προσπάθεια του ο πρόεδρος έχει δύο ισχυρούς συμμάχους...Κατ'αρχάς τη νοοτροπία του φιλάθλου και ιδίως του ερυθρόλευκου, ο οποίος έχει τη στρεβλή λογική να σκέφτεται τα οικονομικά της ομάδας, λες και θα βάλει χρήματά στην τσέπη του...Έτσι όλοι κάνουμε εκπτώσεις στις απαιτήσεις μας και περιμένουμε να μπει η ομάδα στους ομίλους μπας και δούμε άσπρη μέρα...Έχουμε γίνει όλοι ειδικοί στο να διαβάζουμε ισολογισμούς, χρέη και οικονομικές απαιτήσεις και αναμένουμε την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, λες και θα αλλάξει στην ουσία κάτι...Ο δεύτερος σύμμαχος του προέδρου είναι ο κόσμος των δημοσιογράφων που όλο αυτό το διάστημα του έχουν προσφέρει πολλές υπηρεσίες...Πρώτα πρώτα, αραδιάζουν ονόματα για να δημιουργήσουν ελπίδες στον κόσμο, με συναίσθηση πως κοροιδεύουν...Ενδεικτικά αναφέρω τα εξής..Αρχικά όλοι μιλούσαν για αγορά του Κάλστρομ με 7 εκ Ευρώ...Στη συνέχεια πως ο Ολυμπιακός έδινε 5 εκ για τον Μαρκ Γκονζάλες, τη στιγμή που οι Ρώσοι τον αγόρασαν άμεσα με αυτά τα χρήματα, άρα...Τώρα μιλούν για Μαντσίνι και Γκουτιέρες, αλλά στο τέλος θα πάρουν δανεικό...Θαυμάστε σχεδιασμό πρωταθλήτριας ομάδας που από το Μάιο ξέρει τις ανάγκες της και φτάσαμε αισίως 20 Αυγούστου και ακόμη ψάχνουμε παίχτες...Είναι το καλοκαίρι της επικοινωνιακής στήριξης του προέδρου σε σημείο π.χ. που ξεπουλήθηκε ο Μπελούτσι και όλοι κάνουν σαν να μην έπαιξε ποτέ αυτός ο παίχτης στον Ολυμπιακό...Τι να πω, απλά υποκλίνομαι στο μεγαλοφυές σχέδιο...

Η ανάγκη για επιθετικό γκολτζή
Η ανάγκη που έχει ομάδα για επιθετικό και συγκεκριμένα για γκολτζή φαίνεται τόσο από την αναιμική παρουσια του Ντιόγκο όσο και από τους πανηγυρισμούς του Μήτρογλου και του Ντουντού...Ο Βραζιλιάνος κάθε που σκοράρει δεν ξέρει ούτε να πανηγυρίσει και χτυπάει το στήθος σαν ιθαγενής...Από την άλλη όλοι οι ξένοι στράικερ έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο πανηγυρισμού σε όλα τα γκολ...Π.χ. ο Ιντσάγκι όλα τα γκολ τα πανηγυρίζει με τον ίδιο τρόπο, ο Νιστελρόι και ο Τζιλαρντίνο το ίδιο, ακόμα και ο Μπλάνκο παρομοίως...Έναν τυπικό σκόρερ θέλω, ζητάω πολλά; Έναν Αφόνσο Άβες, έναν Ακουαφρέσκα, έναν Ταμούδο, έναν Κέζμαν, έναν Μακάι,έναν Μοριέντες, έναν Γκουίθα, έναν Μπεντ Κρίστενσεν ή έναν Ντάρκο έναν που να βάζει 20 γκολ τελοσπάντων όπως και να τον λένε και όσο μεγάλο ή μικρό όνομα και να είναι...Τόσο παράλογος είμαι...Διότι όσο εξαίσιο και κλασσικό θέαμα είναι να βλέπεις τον Λούκα Τόνι να πανηγυρίζει με τη χαρακτηριστική κίνηση της τρέλας, άλλο τόσο άχαρο είναι να κάνει το ίδιο ο Κώστας ο Μήτρογλου...

Ο Μαροκινός μάγος...
Τελειώνω με μια μικρή αναφορά στον Μαροκινό αρτίστα, που ακούει στο όνομα Ζαουάντ Ζαϊρί...Μόνο και μόνο που ζήτησε και πήρα τον αριθμό 11, εγώ τον εκτιμώ...Από την άλλη είναι κλασσική περίπτωση παίχτη που εμείς οι Ολυμπιακοί λατρεύουμε να κράζουμε και να βρίζουμε, παρότι όλοι ενδόμυχα γουστάρουμε τους βεντετισμούς και τις ανούσιες ντρίμπλες...Συν τοις άλλοις μου αρέσει πως δεν φοβάται να εκτεθεί, αρκεί να κάνει πάντα αυτό που έχει μάθει από μικρό παιδί...Να κολλάει τη μπάλα στο πόδι του και να ντριμπλάρει ασταμάτητα, μέχρι να χάσει...Οι προπονητές λατρεύουν τους πειθαρχημένους παίχτες που θα εφαρμόσουν κατά γράμμα τις οδηγίες και θα ακολουθήσουν πάντα την ορθολογικότερη επιλογή...Εγώ γουστάρω τους ατίθασους παίχτες, που θέλουν να αποδέιξουν πως το να ξέρεις μπάλα είναι καλύτερο από το να ξέρεις ποδόσφαιρο...Αγαπητέ Ζαουάντ είσαι μεγάλος αρτίστας και συνέχισε έτσι, τουλάχιστον αφού δεν παίρνουν κανονικό αριστερό χαφ ας γουστάρουμε με το Μαροκινό...Ειδικά η φάση στο β ημίχρονο που παίρνει τη μπάλα κάτω από τη σέντρα αριστερά, την προωθεί και τρέχει ακριβώς πάνω στη γραμμή του πλαγίου, τη χάνει, σπρώχνει τον αντίπαλο με εμφανές φάουλ και την ξανακερδίζει και συνεχίζει να επιταχύνει λες και δεν τρέχει τίποτα είναι βγαλμένη από ποδοσφαιρικά κόμικ του παρελθόντος, αλλά και από τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας της ομάδας...

Αυτά είχα να αναφέρω σε γενικές γραμμές...Διότι αν δεν δούμε το ποδόσφαιρο από άλλη σκοπιά, τότε χάνουμε την ομορφιά του...Όταν όλοι νοιαζόμαστε για να μπουν χρήματα στα ταμεία του συλλόγου και ικανοποιούμαστε μόνο από τα αποτελέσματα και αδιαφορούμε για το θέαμα και το όμορφο και τεχνικό ποδόσφαιρο, τότε φοβάμαι πως στραβά αρμενίζουμε ως ποδοσφαιρικός λαός γενικότερα...

υγ1 Λίγα λόγια για τη μετάδοση του αγώνα, χωρίς να επικεντρωθώ σε συγκεκριμένα πρόσωπα...Είναι θεμιτό και σωστό όλοι οι σχολιαστές όταν περιγράφουν αγώνα ελληνικής ομάδας με ξένη να υποστηρίζουν την ελληνική...Το παράξενο θα ήταν το αντίθετο...Αλλά το να μην σχολιάζουμε καθόλου αμφισβητούμενες φάσεις υπέρ των ομάδων μας το βρίσκω υποκριτικό...Κανείς δεν είπε το αυτονόητο...Ναι ήταν καθαρό φάουλ του Μήτρογλου το χθεσινό δεύτερο γκολ, όπως αντίστοιχα επιθετικό φάουλ ήταν και το γκολ του Σαλπιγγίδη στον επαναληπτικό με τη Σπάρτα στο ΟΑΚΑ...Δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς δε μιλά για αυτά...Και μη μου πει κανείς π.χ. για το χθεσινό πέναλτι στον Ντιόγκο ή για την περυσινή σφαγή του Παναθηναικού έξω με τη Βιγιαρεάλ ή για τις σφαγές που κατά καιρούς έχουν υποστεί οι ελληνικές ομάδες...Ναι να υποστηρίζουν τις ελληνικές ομάδες οι σπίκερ, αλλά να λένε και αυτά που βλέπουν χωρίς δισταγμό...Έτσι για να τα λέμε όλα...

υγ2 Η συνέχεια στο χορτάρι, που είναι ο καθρέφτης των πάντων όσα λόγια και να ακουστούν και όση κριτική και αν γίνει...Εκεί φαίνονται τα πάντα, όχι απαραίτητα εκ του αποτελέσματος...Και αυτό ισχύει για τους πάντες...