Το θέμα της μαζικής εν ψυχρώ δολοφονίας περίπου 17 ατόμων που έλαβε χώρα πριν λίγες ημέρες στη Γερμανία και ειδικότερα στη Στουτγάρδη, ήταν ένα από αυτά που έβαλαν και τον φ. σ. σε περισυλλογή και περίσκεψη Προσοχή...δεν ξαφνιάστηκα, δεν μου φάνηκε πρωτόγνωρο απλώς μπήκα σε γενικότερες σκέψεις. Φυσικά ως συνήθως το θέμα έγινε αντικείμενο εκμετάλλευσης από τα τηλεοπτικά δίκτυα της χώρας μας. Αυτά τελικά διψούν για αίμα. Όταν προκύψει ένα τέτοιο θέμα έστω και στο εξωτερικό, τα κανάλια το αναφέρουν με εκτενείς λεπτομέρειες για δύο λόγους..: ο πρώτος είναι επειδή το αίμα φέρνει τηλεθέαση και ο δεύτερος επειδή ο τρόμος και ο φόβος ότι αυτά μπορεί να γίνουν και εδώ επίσης ανεβάζει τα νούμερα της τηλεθέασης. Συμπερασματικά λοιπόν, η ενημέρωση παίζει το ρόλο της κακόμοιρης της Ιφιγένειας και θυσιάζεται στο βωμό της τηλεθέασης, του τηλεοπτικού ανταγωνισμού και της διαφημιστικής πίτας.
Αυτά όλα μπορώ να πω πως τα έχω συνηθίσει. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι πως κανείς δεν αναφέρθηκε στα πραγματικά αίτια που μπορούν να οδηγήσουν έναν άνθρωπο και ιδίως έναν έφηβο στο να πάρει ένα όπλο και να σπείρει θάνατο και τρόμο. Ίσως να πιστεύουν πως αυτά τα φαινόμενα αφορούν μόνο ξένες χώρες. Διαπράττουν όμως ένα ολέθριο λάθος καθώς συμβαίνουν και στην Ελλάδα, έστω και σε μικρότερη συχνότητα. Ποια είναι όμως τα αίτια του φαινομένου αυτού;..
Στη σύγχρονη δυτική κοινωνία στην οποία κυριαρχεί η επίφαση της ευτυχίας οι έφηβοι ειδικά είναι εγκλωβισμένοι στα στενά πλαίσια της. Κάποιοι τους θεωρούν πρόβατα και μέσω της ομαδοποίησης προσπαθούν να επιτύχουν την πλήρη μαζοποίηση της νεολαίας. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως μέσω της επιβολής συγκεκριμένων καταναλωτικών προτύπων και μόδας σε όλους τους τομείς. Για παράδειγμα για να είσαι αποδεκτός πρέπει να φοράς συγκεκριμένων ακριβών φιρμών ρούχα ενώ πρέπει ακόμα και να τρως συγκεκριμένα πράγματα και να συχνάζεις σε συγκεκριμένα μέρη. Φυσικά πρέπει να ακούς συγκεκριμένη μουσική και να παρακολουθείς συγκεκριμένα πράγματα. Αυτά όλα τα πράγματα ακόμα και στο χωριό μου αναφέρονται με δύο απλές μα τόσο σημαντικές λέξεις...πλύση εγκεφάλου...
Επίσης, το lifestyle που επιβάλλεται σήμερα με τη δικτατορία της πληροφόρησης κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Η τηλεόραση προβάλλει τα μηδενικά και τους ανύπαρκτους και προσπαθεί να μας τους επιβάλλει σαν ότι καλύτερο. Ο έφηβος είναι πολύ επιρρεπής σε όλα αυτά. Αλλά και ακόμα να θέλει να αντιδράσει, τα περιθώρια του είναι στενά. Για αυτό στην Ελλάδα υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό εφήβων που επιθυμεί να τα σπάσει όλα, ως ένα είδος αντίστασης στο σύστημα. Φυσικά το ίδιο ισχύει και για τη σημερινή κατάσταση του σχολείου και της εκπαίδευσης. Δεν προσφέρει εκπαίδευση σε καμία περίπτωση, το μόνο που κάνει είναι να γεμίζει τις ώρες του νέου με άχρηστες γνώσεις που προκύπτουν από την παπαγαλία. Για αυτό μια βόλτα να κάνει κανείς στο διαδίκτυο θα βρει δεκάδες σχολικά βίντεο με παραβατική συμπεριφορά. Όλα αυτά εξηγούν κατά την άποψη μου την παραβατική συμπεριφορά γενικότερα.
Ένας τελευταίος παράγοντας που εξηγεί τέτοιες συμπεριφορές είναι η γενικότερη έλλειψη επικοινωνίας που επικρατεί σε όλους τους τομείς. Οι γονείς δεν συζητούν με τα παιδιά τους, οι εκπαιδευτικοί επίσης και η μοναξιά βασιλεύει. Συνάμα υπάρχει η τάση όλες οι επαφές μεταξύ των νέων να γίνονται σε ένα εικονικό περιβάλλον. Γι αυτό παρατηρείται το φαινόμενο, να μιλούν οι νέοι μεταξύ τους μόνο μέσω chat, ή να ξοδεύουν πολλές ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτά όλα έχουν σαν αποτέλεσμα την αποξένωση των νέων που άλλα περίμεναν και άλλα ανακαλύπτουν σε ετούτο τον κόσμο.
Αυτές οι λίγες σκέψεις από εμένα, σαν ένα μικρό παραλήρημα.
ΥΓ1 Φυσικά όλες αυτές οι σκέψεις δεν διεκδικούν μετάλλιο κοινωνιολογικής ανάλυσης και πιθανώς να είναι εντελώς άχρηστες και αβάσιμες. Όμως είναι οι προσωπικές μου απόψεις, οι οποίες προκύπτουν από το πως αισθανόμουν ως έφηβος πριν λίγα χρόνια και πως αισθάνομαι τώρα.
υγ2 Ειδικά στην Ελλάδα το προβλημα είναι γενικότερο κατά την άποψη μου και ακουμπά τη γενικότερη παραβατική συμπεριφορά και την εγκληματικότητα. Πλέον η ανθρώπινη ζωή έχει φτάσει στο σημείο να αποτιμάται μόλις για λίγα Ευρώ, όσο και η λεία μιας ληστείας. Τελικά το μόνο που απομένει για να γίνουμε και με τη βούλα Σικάγο είναι ο Μάικλ Τζόρνταν, ο Σκότι Πίπεν και ο Στιβ Κερ ή έστω ο Μπεν Γκόρντον, ο Λούολ Ντενγκ και ο Κερκ Χάινριχ (όποια εποχή προτιμά ο καθένας)....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου