Σήμερα είναι παραμονή της εθνικής εορτής και ο φτωχός συγγενής προσαρμοσμένος στο κλίμα της ημέρας θα αναφερθεί στο θέμα που συζητούμε όλοι κάθε τέτοια μέρα. Αυτό φυσικά δεν είναι άλλο από τις παρελάσεις, τις συζητήσεις για τη χρησιμότητα ή την κατάργηση τους αλλά και το ερώτημα αν μπορούν να σηκώνουν την ελληνική σημαία τα ξένα παιδάκια.
Για τις παρελάσεις, υπάρχουν πολλές και αποκλίνουσες απόψεις. Κάποιοι πιστεύουν πως είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων και μας θυμίζουν τις ένδοξες ημέρες του αγωνιστικού μας παρελθόντος απέναντι στους κατά καιρούς κατακτητές. Κάποιοι άλλοι είναι υπέρμαχοι της κατάργησης της παρέλασης, καθώς την θεωρούν φασιστικό κατάλοιπο. Το ίδιο αποκλίνουσες είναι οι απόψεις σχετικά με το αν θα πρέπει να γίνονται σημαιοφόροι παιδιά αλλοδαπών...Ας αναπτύξω λοιπόν και τις δικές μου θέσεις...
Σε γενικές γραμμές, δεν θεωρώ ότι είμαι ένας άνθρωπος των άκρων. Όμως δεν είμαι σίγουρα και οπαδός της σολομώντειας λύσης, η οποία πολλές φορές στα μάτια τα δικά μου φαντάζει πιο άδικη από κάθε ακραία. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είμαι της άποψης πως για μια ακόμα φορά το όλο θέμα έχει τεθεί σε εντελώς λανθασμένη βάση Για να είμαι πιο ακριβής, το έχουν θέσει σε αυτή τη βάση του διχασμού και της έντονης διαφωνίας κάποιοι που έχουν συμφέρον από αυτά. Ποια είναι όμως η πραγματική βάση;
Κατ' αρχάς το όλο θέμα κατά την άποψη μου δεν είναι τόσο σημαντικό ούτως ώστε να αφιερώνονται εκπομπές επί εκπομπών και συζητήσεις επί συζητήσεων σε καθημερινή βάση. Υπάρχουν χιλιάδες σημαντικότερα θέματα που θα έπρεπε να μας αφορούν περισσότερο, τα οποία σκοπίμως αποκρύπτονται από τα μέσα μαζικού επηρεασμού Για το θέμα της παρέλασης, θεωρώ πως είναι εντελώς λάθος η εκπαιδευτική διαδικασία. Γιατί λοιπόν θα πρέπει να συνδέεται η βαθμολογική επίδοση ενός μαθητή με τη σημαία ή τη συμμετοχή στην παρέλαση; Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει και εμένα τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Και τα λέει αυτά ένας άνθρωπος που σε όλη του τη μαθητική διαδρομή είχε υψηλούς βαθμούς (αν και το έχω μετανιώσει προ πολλού) ενώ δεν σήκωσε ποτέ τη σημαία. Υποτίθεται πως το πραγματικό νόημα της μαθητικής παρέλασης είναι η παροχή τιμής και αναγνώρισης σε αυτούς που έδωσαν και τη ζωή τους για κάποια ιδανικά.Υπό αυτό το πρίσμα, προσωπικά συμμετείχα σε παρελάσεις μέχρι και το Λύκειο, αλλά ακόμα και σαν στρατιώτης λόγω αναστήματος. Σήμερα όμως είναι ένα ακόμη μέσο επίδειξης ανωτερότητας και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Όσο για το θέμα της κατάργησης της μαθητικής παρέλασης είμαι κάθετα αντίθετος. Στο κάτω κάτω, σήμερα η όλη διαδικασία είναι ένα έθιμο και τίποτα περισσότερο. Μια υποχρέωση που πρέπει να τηρήσουμε, μια ευκαιρία για να δούμε τους φίλους μας, μια ημέρα αργίας από τη δουλειά, αλλά και μια ευκαιρία για τους άρχοντες του τόπου να δείξουν στους ψηφοφόρους τους τ πατριωτικά τους αισθήματα. Σε γενικές γραμμές δηλαδή ένα ακόμα επικοινωνιακό παιχνίδι. Αφήστε πλέον που σε όλα τα σχολεία, η συμμετοχή στην παρέλαση είναι προαιρετική και κάθε σχολείο συμμετέχει σε αυτή με ένα ή δύο τμήματα ολα και όλα.
Το αν δικαιούνται η όχι οι ξένοι να σηκώνουν την ελληνική σημαία είναι μια μεγάλη ιστορία. Αυτοί που είναι αντίθετοι σε αυτό προβάλλουν σαν κύριο επιχείρημα το γεγονός πως η σημαία μας συμβολίζει τα ιδανικά μας και είναι ένα ιερό κειμήλιο. Εγώ όμως δεν έχω δει κανέναν να διαμαρτύρεται όταν η ίδια σημαία χρησιμοποιείται στη σημερινή εποχή για λόγους διαφημιστικούς ή εμπορικούς. Όταν όλη η Ελλάδα φορούσε μπλουζάκια με ελληνικές σημαίες, ή όταν κάποιοι πολιτικάντηδες την καπηλεύονται για να πετύχουν τους σκοπούς τους εγώ δεν είδα κανέναν να αντιδρά. Αντίθετα όλοι νευριάζουμε όταν κάποιοι την καίνε. Και καλά κάνουμε φυσικά, αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε και να αποφασίσουμε τελικά τι είναι η σημαία εθνικό ή διαφημιστικό σύμβολο;
Σκεφτόμουν πως αν ήμουν μετανάστης σε μια ξένη χώρα και είχα παιδιά, θα προσπαθούσα να τα γαλουχήσω με τα ελληνικά ιδανικά και τον ελληνικό τρόπο ζωής. Υπό αυτό το πρίσμα δεν νομίζω πως θα ήθελα να σηκώσουν ποτέ τη σημαία της Αλβανίας,της Βουλγαρίας ή της Σερβίας, όχι φυσικά λόγω έλλειψης σεβασμού σε αυτά τα σύμβολα, αλλά λόγω του ότι δεν θα μου άρεσε να τα βλέπω με μια ξένη σημαία στα χέρια. Απλά πράγματα.(Ίσως αν μιλούσαμε για τη σημαία της Ουρουγουάης ή της Αργεντινής να άλλαζαν οι σκέψεις μου αλλά τελοσπάντων). Αν κάποιος αισθάνεται ικανοποίηση και σεβασμό κρατώντας την ελληνική σημαία στα χέρια, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα έστω κι αν δεν είναι Έλληνας. Και δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ προτιμώ να κρατά τη σημαία κάποιος ξένος με σεβασμό, παρά ένα ελληνόπουλο με ύφος επίδειξης και υπεροχής και μαλλί τίγκα στο ζελέ ή μια κοπελίτσα Ελληνίδα με μίνι φούστα,μαλλί κομμωτηρίου και μακιγιάζ βραδινής εξόδου που κάνει παρέλαση απλά για να το παίξει γκόμενα και για να σκάσουν από ζήλια οι άσπονδες φίλες της...
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι απόψεις μου και συγχωρήστε με αλλά δεν πρόκειται να μπω σε καμία διαδικασία διαφωνίας για ένα θέμα ήσσονος σημασίας κατά την άποψη μου. Θα πρέπει πρώτα να αναδομηθεί αυτό το απόλυτα χρεοκοπημένο εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο μόνο μόρφωση δεν προσφέρει και στη συνέχεια μπορούμε να συζητήσουμε για όλα τα υπόλοιπα, μέσα σε αυτά και η παρέλαση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου