Ανούσιες αντιδράσεις...νεοελλήνων...

Ένα πράγμα που δεν ανέχομαι με τίποτα στη ζωή μου είναι οι αντιδράσεις χωρίς ουσία. Κατανοώ πλήρως τις δύσκολες συνθήκες ζωής που περνούμε σχεδόν όλοι μας και επίσης κατανοώ και την ανάγκη για αντίδραση. Η αντίδραση όμως αυτή κατά την άποψη μου θα πρέπει να στηρίζεται σε λογικές βάσεις και να έχει κάποιο ουσιαστικό αντίκρυσμα. Με αυτό εννοώ πως αυτό που λείπει από τη σημερινή κοινωνία είναι κάποιες ουσιώδεις κινήσεις από εμάς τους ίδιους, καθώς θεωρώ κεφαλαιώδους σημασίας την ανάγκη να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, χωρίς να περιμένουμε έτοιμες λύσεις.

Αφορμή για αυτό το μίνι παραλήρημα στάθηκαν δύο γεγονότα, που έχω παρατηρήσει τον τελευταίο καιρό. Το πρώτο είναι μια κίνηση, η οποία δεν ξέρω ειλικρινά από που εκπορεύεται και αφορά την παρακίνηση προς όλους τους Έλληνες στις 28 Μαρτίου αν δεν κάνω λάθος να σβήσουν όλοι τα φώτα για μισή ώρα. Ειλικρινά δεν ξέρω περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά νομίζω πως δεν χρειάζεται. Πείτε μου όλοι εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές τώρα, βλέπετε κάποια ουσιαστική σημασία και χρησιμότητα σε αυτήν την κίνηση; Εγώ προσωπικά δεν βλέπω καμία. Περισσότερο διαφημιστικούς λόγους βλέπω παρά οτιδήποτε άλλο, αφήστε πως υποψιάζομαι πως η τηλεόραση αναμειγνύεται και σε αυτό. Φυσικά συντάσσομαι με όποια κίνηση φορέων έχει ως στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας αλλά και άλλων πόρων, όπως και την προστασία του περιβάλλοντος. Το να σβήσω τα φώτα για μισή ώρα, ενώ το καλοκαίρι έχω αναμμένο το αιρκοντίσιον μέρα νύχτα, ή χρησιμοποιώ το αυτοκίνητο όλη μέρα, ή σπαταλάω αλόγιστα το νερό, ή πετώ τα σκουπίδια όπου βρω είναι totally pointless ( που λένε και στο χωριό μου). Απαιτείται η δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης σε όλους μας, μπας και γλιτώσει τελικά ο κακόμοιρος ο πλανήτης. Δεν το θεωρώ πιθανό να γίνει αυτό ποτέ, αλλά η ελπίδα δεν κοστίζει τίποτα. Τουλάχιστον να κάνουμε στην προσωπική μας ζωή αυτό που μπορούμε ο καθένας, και ας αφήσουμε στην άκρη κάθε κουταμάρα που μας πλασάρει ο καθένας τυχάρπαστος...

Περνάω και στο δεύτερο θέμα, το οποίο είναι τελείως διαφορετικό με το πρώτο, αλλά και αυτό μου δημιουργεί απορίες και ερωτηματικά. Τελευταία παρατηρώ όλο και περισσότεροι να ενδιαφέρονται και να νοιάζονται για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα από το Λονδίνο στην Αθήνα. Βέβαια το όποιο ενδιαφέρον τις περισσότερες φορές περιορίζεται σε συμμετοχή σε ανούσιες διαδικτυακές ψηφοφορίες, ή ακόμα χειρότερα σε συμμετοχή σε ανούσια γκρουπάκια στο facebook για αυτό το θέμα. Τιμώ τους αγώνες της αείμνηστης Μελίνας για την επιστροφή των μαρμάρων, αλλά πιστεύω πως μαζί με αυτή έφυγαν και οι τελευταίες πραγματικές προσπάθειες. Κανείς άλλος δεν έκανε το παραμικρό και εννοώ σε διεθνές επίπεδο και όχι σε παχιά λόγια εσωτερικής κατανάλωσης. Όσο για τους νεόκοπους υπερασπιστές των μαρμάρων έχω να αναφέρω το ακόλουθο. Πόσοι έχουν επισκεφτεί ποτέ την Ακρόπολη; (και φυσικά δεν μιλώ με εκδρομή στο σχολείο...). Κρίνοντας από τους γνωστούς μου και από μένα νομίζω ελάχιστοι. Πόσοι προβληματίστηκαν που τις τελευταίες εβδομάδες ο συγκεκριμένος χώρος ήταν κλειστός; Πόσοι προβληματίζονται με την υπερβολική τιμή εισόδου στην Ακρόπολη και με την εμπορευματοποίηση του χώρου; Πόσοι προβληματίζονται που κάποιοι ύψωσαν εκεί πάνω πανό για να φαίνονται σε όλη την Αθήνα; Πόσοι προβληματίζονται με καταστροφή των μνημείων εξαιτίας του νέφους της πόλης και της ελλιπούς συντήρησης; Και τελικά ποιοι νομίζετε είναι περισσότεροι από αυτούς που επισκέπτονται τα αρχαία ελληνικά μνημεία...οι Έλληνες ή οι ξένοι;Δεν αρκεί να δηλώνουμε αυτάρεσκα απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και την ίδια στιγμή οι ξένοι να γνωρίζουν περισσότερα για αυτούς από ότι εμείς.....Όσοι ενδιαφέρονται για όλα αυτά έχουν δικαίωμα να φωνάζουν. Όλοι οι υπόλοιποι αν το σκεφτούμε πιο ψύχραιμα θα δούμε πως είναι καλύτερο να μείνουν τα μάρμαρα εκεί που είναι. Σε εκείνο το μέρος, αυτά τα μάρμαρα λειτουργούν σαν ιδιότυποι πρεσβευτές της χώρας μας. Και να είστε σίγουροι πως όλοι οι ξένοι που τα βλέπουν εκεί γνωρίζουν πως είναι Ελληνικά. Αυτό δεν αλλάζει με τίποτα...

Τα δύο αυτά θεματάκια, αν και διαφορετικά μεταξύ τους δείχνουν πως οι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες κοιτάζουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Τις περισσότερες φορές φωνάζουμε χωρίς να ξέρουμε το γιατί και το κυριότερο χωρίς να θέτουμε το μυαλό μας σε λειτουργία για εξεύρεση βιώσιμων λύσεων...

υγ1Μην κάνει κανείς το λάθος και πιστέψει πως παριστάνω τον κριτή των πάντων. Όλα αυτά αφορούν κυρίως εμένα και στη συνέχεια τους άλλους. Στον εαυτό μου κάνω πάντα τη σκληρότερη κριτική, να είστε βέβαιοι για αυτό...

υγ2 Όλα αυτά είμαι βέβαιος πως ακούγονται απόλυτα και σε ένα βαθμό παράλογα σε κάποιους. Αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου δημιουργώντας αυτό το χώρο, πως θα αναφέρω πάντα τις προσωπικές μου απόψεις όντας φυσικά πάντα ανοιχτός σε συζήτηση και κριτική...