Τα γήπεδα των ομάδων...

Νιώθω απόψε την ανάγκη να αναφέρω λίγες σκέψεις μου, που αφορούν το θέμα της δημιουργίας του νέου γηπέδου του Παναθηναϊκού στην περιοχή του Βοτανικού και συνάμα να αναπτύξω κάποιους γενικότερους προβληματισμούς μου. Κατ΄ αρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσω πως είμαι υπέρ του γεγονότος όλες οι ομάδες να αγωνίζονται σε όμορφα και σύγχρονα γήπεδα. Επιπλέον είναι σημαντικό οι ομάδες αυτές να αγωνίζονται στις ιστορικές τους έδρες. Όπως και να το κάνουμε μόλις ακούμε για Ολυμπιακό μας έρχεται στο νου το Καραΐσκάκη, για Παναθηναϊκό η Λεωφόρος, για Α.Ε.Κ. η Ν. Φιλαδέλφεια για Π.Α.Ο.Κ. η Τούμπα κ.ο.κ. Οι συγκεκριμένες περιοχές είναι συνδεδεμένες στο μυαλό του απλού κόσμου με τις συγκεκριμένες ομάδες. Δεν πρέπει όμως να λησμονούμε πως οι ομάδες ως ανώνυμες εταιρείες θα πρέπει να φροντίζουν μόνες τους για τη δημιουργία των αθλητικών χώρων και όχι να επαφίενται στην ελεημοσύνη του κρατικού παράγοντα. Οι επιχειρηματίες που κατέχουν τους συλλόγους θα πρέπει να πάψουν να τους χρησιμοποιούν σαν ομπρέλα για να αρπάξουν από το κράτος παροχές οι οποίες αποτελούν σκάνδαλα. Θα πρέπει να βάλουν οι ίδιοι το χέρι στην τσέπη και να χρηματοδοτήσουν τις όποια σχέδια τους. Από την άλλη πλευρά το κράτος και όλα τα πολιτικά κόμματα θα πρέπει να πάψουν να εφαρμόζουν την πολιτική του χαϊδέματος των αυτιών όλων των λαμόγιων που λυμαίνονται τον αθλητικό χώρο. Κατά την άποψη μου το θέμα του γηπέδου στο Βοτανικό χρησιμοποιήθηκε από όλες τις πολιτικές παρατάξεις κατά το δοκούν, ιδίως δε από τις δημοτικές αρχές..

Δύο συμπληρωματικές παρατηρήσεις:

1.Οι εφημερίδες, οπαδικές και αντικειμενικές, όλοι γνωρίζουμε τον ρόλο που διαδραματίζουν στην όλη ιστορία. Προωθώντας τη βια, τον τυφλό φανατισμό και τα συμφέροντα της κάθε ομάδας καταφέρνουν να μας κάνουν υποχείρια των μεγάλων επιχειρηματιών. Από που και ως που νομιμοποιούμαστε να κάνουμε διαμαρτυρίες και συλλαλητήρια με αίτημα το κράτος να δωρίσει γήπεδο στην αγαπημένη μας ομάδα και άρα στον επιχειρηματία που τη διοικεί. Σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα της Ευρώπης αυτό θεωρείται αυτονόητο, εδώ όμως η κατάσταση δεν είναι παίξε γέλασε. Ας ξυπνήσουμε επιτέλους και ας καταλάβουμε το παιχνίδι που παίζεται πίσω από τις πλάτες μας. Όπως λέει εύστοχα και ο Νότης..."λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα.." .... Εξυπακούεται φυσικά πως το κριτήριο θα πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο για όλους...

2.Το να αναφέρω ότι οι πολιτικοί που μας κυβερνούν είναι άσχετοι εντελώς με το αντικείμενο φαντάζομαι πως το γνωρίζει ακόμα και ένα μικρό παιδάκι. Υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα στην καθημερινή ζωή που το καταδεικνύουν αυτό. Εγώ θα αναφέρω ακόμα ένα που μου κάνει τρομερή εντύπωση και δεν το έχω ακούσει να σχολιάζεται. Όταν το Συμβούλιο της Επικρατείας κηρύσσει έναν νόμο αντισυνταγματικό σημαίνει πως είτε αυτός που τον δημιούργησε δεν γνωρίζει τις διατάξεις του Συντάγματος, είτε πως ο νόμος είναι απλά φωτογραφικός και παράνομος και στηρίζεται στη γνωστή ελληνική ρήση : 'Έλα μωρέ δε βαριέσαι, ποιος θα βρεθεί να προσβάλλει το νόμο στο ΣτΕ και να πάει κόντρα με τους οπαδούς..' Αυτό το φαινόμενο δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Και στις δύο περιπτώσεις αυτός που δημιούργησε το νόμο είναι επικίνδυνος και απολύτως ανεπαρκής και θα πρέπει να πάει σπίτι του. Ακούσατε εσείς κάτι τέτοιο να συμβαίνει;