Πολλές φορές όταν αναφέρομαι σε θέματα και καταστάσεις που με εκνευρίζουν και με ενοχλούν στη ζωή μου, λαμβάνω κάποια e-mail από ανθρώπους, τα οποία έχουν έναν κοινό άξονα. Λίγο πολύ όλοι αναφέρουν πως : 'καλά τα λες, το θέμα είναι να βρούμε τις λύσεις για να μπορέσουμε να βελτιώσουμε την κατάσταση'. Συντάσσομαι απόλυτα μαζί τους, αν και όπως θα έχετε πιθανώς παρατηρήσει τις περισσότερες φορές προσπαθώ να προτείνω κάποιες βιώσιμες λύσεις Στο σημερινό μου θέμα, τη λύση την εφάρμοσαν ήδη κάποιοι άνθρωποι και θαρρώ πως αξίζει να αναφερθούμε επισταμένα σε αυτό.
Που λέτε λοιπόν εδώ και 10 περίπου χρόνια που ζω στην πρωτεύουσα, είμαι ένας από αυτούς που χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους τα μέσα μαζικής μεταφοράς και πιο συγκεκριμένα το τρόλεϊ. Από την εποχή των παλιών τρόλεϊ (με τα πεντάλ που έκαναν φοβερό θόρυβο) ως σήμερα, το τρόλεϊ αξίζει δικαίως τον τίτλο του φτωχού συγγενή των μέσων μαζικής μεταφοράς. Κι αυτό γιατί είναι μετά το τραμ το πιο αργό, βγαίνουν οι κεραίες του κάθε τρεις και λίγο και σε περίπτωση που έχει διακοπή η κυκλοφορία δεν έχει εναλλακτικές διαδρομές. Παρ' όλα αυτά το συμπαθώ και το έχω συνηθίσει, αν και ειδικότερα για τη συμπεριφορά των οδηγών του θα αναφερθώ συγκεκριμένα σε μία από τις επόμενες δημοσιεύσεις.
Το πρόβλημα με τις αστικές συγκοινωνίες είναι κατά την άποψη μου πως το κράτος δεν τις στηρίζει όσο πρέπει. Δεν μπορεί φίλοι μου το απλό εισιτήριο να κοστίζει 1 Ευρώ (έστω κι διαρκεί 1,΄5 ώρα).Αυτό σε απλά ελληνικά λέγεται ληστρική επιδρομή. Η τιμή είναι εξωφρενικά υψηλή και για τις παρεχόμενες υπηρεσίες αλλά και για τη γενικότερη οικονομική κατάσταση. Το κράτος θα έπρεπε κατά την άποψη μου να διατηρεί πολύ χαμηλά τις συγκεκριμένες τιμές, για να δώσει κίνητρα στο κοινό να χρησιμοποιεί τις αστικές συγκοινωνίες. Με αυτόν τον τρόπο η πόλη θα μπορέσει να αναπνεύσει από την υπερβολική κίνηση και τους ρύπους που προκαλούνται στην ατμόσφαιρα από τα αυτοκίνητα. Αλλά φυσικά δεν έχω την ψευδαίσθηση πως αυτά αποτελούν προτεραιότητες του υπουργείου Είμαι απόλυτα βέβαιος πως κύριο μέλημά τους είναι να μαζέψουν εδώ και τώρα όσο περισσότερα χρήματα μπορούν και δεν ενδιαφέρονται για την ποιότητα της ζωής και την τσέπη των πολιτών Το παράξενο θα ήταν το αντίστροφο.
Το δαιμόνιο μυαλό του Έλληνα όμως φαίνεται πως βρήκε τη λύση για μια ακόμη φορά. Εδώ και πολύ καιρό είχα ακούσει για κάποιες προσπάθειες κυρίως μέσω Internet με κύριο σύνθημα "Μην πετάτε το εισιτήριο σας αποβιβάζεστε, απλώς δώστε τον σε κάποιον άλλον.."
Για αυτούς που ισχυρίζονται πως μια τέτοια ενέργεια είναι σαν να κλέβεις το κράτος, τους απαντώ πως όταν κάποιος σε κλέβει, σε ποδοπατάει και σε υποτιμά ασύστολα τότε εσύ δεν γίνεται να καθίσεις με σταυρωμένα τα χέρια. Ο προβληματισμός μου όμως έγκειται στο πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτό στην πράξη, για να μπορούνε να εξυπηρετούνται όσο το δυνατόν περισσότεροι.
Σήμερα κάποιοι άνθρωποι μου έδειξαν πως μπορεί να γίνει αυτό και εγώ απλά σας μεταφέρω την εικόνα. Είχαν σφηνώσει τα χρησιμοποιημένα εισιτήρια τους στο πίσω μέρος του μπροστινού καθίσματος και έτσι όποιος καθόταν σε μια θέση είχε ακριβώς μπροστά του ένα εισιτήριο να κρέμεται για να μπορέσει να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση που κάνει την εμφάνισή του ο ελεγκτής. Μάλιστα από ότι μπόρεσα να παρατηρήσω τέτοια εισιτήρια υπήρχαν σε περίπου 7-8 θέσεις. Έμεινα λοιπόν ενθουσιασμένος από το ευρηματικό μυαλό κάποιων συνανθρώπων μας και μέσα από αυτό το βήμα τους απονέμω τα εύσημα και εύχομαι να βρουν αρκετούς μιμητές...
Είναι γενική ομολογία πως η γενικότερη κατάσταση που βιώνουμε σήμερα μας έχει απογοητεύσει και όλοι φοβούμαστε πως τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά. Για αυτό λοιπόν δεν μένει παρά να αντιδράσουμε στις ληστρικές επιδρομές. Και κύριος μοχλός αντίδρασης δεν μπορεί να ένας στείρος αρνητισμός. Η αντίδραση θα πρέπει να επέρχεται μέσω από καθημερινές προσπάθειες τέτοιου τύπου με στόχο το συλλογικό συμφέρον. Ας καταλάβουμε πλέον πως κανείς από τους κυβερνώντες δεν έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να βελτιώσει την κατάσταση που βιώνουμε. Ας ενώσουμε λοιπόν όλοι τις προσπάθειες μας για να πάρουμε μέσω τέτοιων ενεργειών την κατάσταση στα χέρια μας με γνώμονα το συλλογικό καλό...
υγ Φυσικά τα ίδια και χειρότερα ισχύουν και για τα διόδια, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι τόσο μεγάλο και σημαντικό κατά την άποψή μου και για αυτό του αξίζει ειδική ανάλυση σε επόμενη δημοσίευση. Πάντως και εκεί, είναι ανάγκη να εφεύρουμε τρόπους αποφυγής τους και είμαι ανοιχτός προς συζήτηση για την εξεύρεση λύσεων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου